Οτιδήποτε ακραίο εστί φασιστικό

Πράγματα και ζητήματα προς την ζήση υπάρχουν πολλά. Άλλα αγγίζουν τον εκάστοτε ξεχωριστά μα κάποια εισβάλλουν και στην κοινωνία. Εκεί υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά και σε αυτήν θα ήθελα σήμερα να τοποθετηθώ.

 
Ο άνθρωπος ως μονάδα μπορεί να ορίζει τι θα ενστερνίζεται ή τι θα ακολουθεί στην ζωή του κι αυτό είναι απαράμιλλο δικαίωμα του. Πολλές φορές φυσικά ανάλογα με την προσωπικότητα του, την δυναμικότητα, τα πιστεύω του θα ορίζει τι θα πετάξει και τι θα κρατήσει. Έκαστος θα κάνει τις επιλογές του κι εκεί δεν θα πρέπει να επεμβαίνει ουδείς άλλος.
 
Απο την άλλη μιλώντας για μια κοινωνία συνύπαρξης τα πράγματα περιπλέκονται. Όταν θα υπάρξει εκείνος, ο οποίος θα θελήσει να επιβάλει κάτι σε ένα κοινό, μια προσωπική του άποψη τα πράγματα ξεφεύγουν. Όμως μην μπερδεύεσαι δεν αναφέρομαι μόνο στην εκάστοτε άρχουσα τάξη, αλλά και στις παράπλευρες απώλειες- παρουσίες. Οποιοσδήποτε, οτιδήποτε ανάμασά μια ξύλινη γλώσσα ανά τους αιώνες, ενστερνίζεται και κάνει ένα με το είναι του, το έξω από το χορό πολλά τραγούδια θα σου πω, αλλά άκου τα ωραία τα λέω. Γίνεται ολίγον τι εμετικός. 
 
Άσε που όταν πιάσουμε τις δύο άκρες της κλωστής τη ξεσκίζουμε. Γιατί εκεί θα σταθεί ο οποιοσδήποτε- οτιδήποτε. 
 
Μα όχι μόνο αυτό, θα προσπαθήσει να το εξαπλώσει και πέραν του εαυτού του. Εκεί υπάρχει θέμα φίλε μου, η άποψη μου, η άποψη σου.
 
Και κάτι τελευταίο προς αποφυγή παρεξηγήσεων, μη μου πεις ποιος στα είπε και τα παπαγαλίζεις. Γιατί χρόνια τα βλέπω.
 
Χριστίνα Ρογκάκου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *