Εσύ ξέρω, το καταλαβαίνω, θα αναρωτιέσαι τώρα γιατί διάλεξα εσένα. Θα έπρεπε να το είχες καταλάβει από την αρχή, όταν ανταμώσαμε για πρώτη φορά. Είσαι έρωτας!
Θα έβλεπες τα μάτια μου και δεν θα απορούσες τώρα γιατί δεν μπορώ να σε αποχωριστώ. Θα έβλεπες το ονειροπόλο βλέμμα μου, πως λάμπω ολόκληρη όταν βρίσκομαι κοντά σου. Θα έβλεπες ότι ανασαίνω και παίρνω δύναμη από την αύρα σου. Θα καταλάβαινες τι αισθάνομαι ακόμα κι όταν δεν μπορώ να χωθώ στην αγκαλιά σου, ακόμα κι αν σε κοιτάζω μόνο από μακριά. Ακόμα κι αν σε φέρνω μόνο στην θύμησή μου.
Δε με φοβίζει που ταράζεσαι, ούτε όταν θυμώνεις. Αλλάζεις τόσο εύκολα διάθεση που πολλές φορές αναρωτιέμαι πως μπορείς και το κάνεις αυτό. Μετά καταλαβαίνω ότι θέλεις να μου δείξεις την παρουσία σου, την δύναμή σου. Όλα τα πράγματα έχουνε καλές και κακές στιγμές, δύο όψεις, μα εσύ διαφέρεις από όλα και αυτή η μοναδικότητα σου είναι που με τραβάει κοντά σου, που με μαγνητίζει.
Ζωγραφίζεις στα μάτια μου όταν σε κοιτάζω την αθωότητα, την γαλήνη, την ομορφιά μα και το άπειρο. Οι ρυθμοί σου είναι παράξενοι, ξεπερνάνε κάθε φαντασία. Δεν μπορώ να γνωρίζω πως θα είσαι τα επόμενα λεπτά. Δεν μπορεί ο καθένας να καταλάβει την αγάπη μου για σένα, γιατί δεν μπορούν να σε δούνε μέσα από τα μάτια.
Όταν σου μιλάω δεν απαντάς ποτέ, μα πάντα μου δείχνεις τι πρέπει να κάνω, με ηρεμείς και με κάνεις να σκέπτομαι λογικά. Εσύ ξέρεις να μου δίνεις απαντήσεις χωρίς λόγια, να μου δείχνεις τον δρόμο όπως μόνο εσύ ξέρεις. Έχεις τον τρόπο σου να με οδηγείς να παίρνω πάντα τις σωστές αποφάσεις για όλα.
Όταν με παίρνεις στην αγκαλιά σου αισθάνομαι σαν να μην υπάρχει αύριο. Όταν με στριφογυρνάς μέσα σου νοιώθω μοναδικά και πλημμυρίζω ευφορία από την δύναμη και το πάθος σου. Με χαϊδεύεις και μένουν στο κορμί μου ανεξίτηλα τα χάδια σου. Με κάνεις και ξεχνάω τα πάντα. Με νικάς, με πονάς, αλλά δεν με νοιάζει ξέρεις ότι σε λατρεύω.
Τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να αντισταθώ στην γοητεία σου. Εντυπωσιακή, καλοντυμένη, όμορφη, γαλαζοπράσινη, κρυστάλλινη με τραβάς κοντά σου και ο ομφάλιος λώρος ανάμεσά μας δεν μπορεί να κοπεί από την πρώτη στιγμή που σε αντίκρισα Θάλασσά μου!
Εσύ μου παίρνεις τον πόνο και σου λέω όλα μου τα μυστικά, τους κρυφούς μου πόθους. Μόνο που σε κοιτώ ζω, παίρνω ανάσα και ξαναγεννιέμαι. Δε με νοιάζει που με δέρνει η αλμύρα σου, που καίει το κορμί μου.
Δε με νοιάζει που απειλείς τη ζωή μου με τις φουρτούνες σου. Με νοιάζει που ζω μακριά σου.
Κάποτε θα φτιάξω ένα καλύβι που να το γλύφουν τα κύματά σου και τότε θα είμαστε για πάντα μαζί.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
