Τα ατελείωτα “επειδή” του έρωτα μας
Επειδή έριξες φως στο σκοτάδι της ψυχής μου και θέλησες με τη λάμψη σου να γιατρέψεις τις πληγές μου.
Επειδή θανάτωσες τη μοναξιά μου, κι έγινες η παρέα μου όλες τις ημέρες της ρουτίνας και τις νύχτες τις αξημέρωτες.
Επειδή τόλμησες να δεις μέσα μου, και δεν έμεινες να χαζεύεις μόνο τη βιτρίνα.
Επειδή για μένα άνοιξες το θησαυρό της καρδιάς σου και ξεχύθηκαν απ’τα χείλη σου όλες οι λέξεις και οι σκέψεις των πιο όμορφων παραμυθιών.
Επειδή δε φοβήθηκες το “πολύ” μου και έσβησες το “δεν” από το “γίνεται”, μετατρέποντας την άρνηση μου σε παράδοση.
Επειδή μου βγάζεις μόνο τον καλό μου εαυτό και νομίζω πως δε θα ξαναθυμώσω ποτέ.
Επειδή όταν βλέπω την πράσινη κουκκίδα σου αναρριγώ κι όσο διαρκεί το “πληκτρολογεί” σου διαστέλλονται οι κόρες των ματιών μου.
Επειδή είχες δίκιο που επέμενες και πίστεψες στο “μαζί” μας μέχρι που ενωθήκαμε σα να’ μαστε πάντα ένα και τότε πείστηκα κι εγώ.
Επειδή σπάσαμε τους κανόνες μας ο ένας για τον άλλον, και κάναμε τους καθωσπρεπισμούς πέρα και το ασύμβατο δυνατό.
Επειδή αυτό που φώλιασε στις καρδιές μας είναι γλυκό και όμορφο και μεθυστικό, σαν το νέκταρ που έπιναν οι θεοί, γιατί έτσι σε κάνω να αισθάνεσαι. Τρελό, όπως όλοι οι θεοί.
Επειδή σου έδειξα πως δεν υπάρχει αταίριαστο στον έρωτα και σου’ γνεψα και κατάλαβες αμέσως το νεύμα μου.
Επειδή μαζί μου γίνεσαι βασιλιάς και είναι ο δικός μας κόσμος το βασίλειο σου , κι εγώ μικραίνω και γίνομαι πριγκίπισσα.
Επειδή για μένα μεγάλωσες, και τον πόλεμο μέσα σου τον συνθηκολόγησες με ωριμότητα.
Επειδή μου δίνεις όλη την ψυχή σου χωρίς να στη ζητήσω.
Επειδή κανένα στερεότυπο και καμιά σύμβαση δεν μπορεί να πάει κόντρα στη δύναμη του έρωτα μας.
Επειδή ο, τι και να γίνει, ποτέ δε θα αλλάξει αυτό που μ έκανες να νιώσω, πως άξιζε να συναντηθούμε για ν αξιωθούμε να ζήσουμε αυτό το σμίξιμο που άλλοι θέλουν δέκα ζωές να το ζήσουν.
Επειδή θα μπορούσα να περάσω μέρες ολόκληρες αμίλητη μόνο να σε κοιτώ και να μη σε χορταίνω.
Επειδή με κάνεις να λάμπω και να ομορφαίνω κι έτσι σου μοιάζω.
Επειδή άλλα τόσα “επειδή” θα μπορούσα ν’ αραδιάσω και θα μπορούσα να μιλώ ατελείωτα για σένα και για μένα.
Μα επειδή κανείς δε θα καταλάβει.
Κι επειδή λόγο, μωρό μου, δε θα δώσουμε ποτέ εμείς για το δικό μας το “μαζί”
Γι αυτά τα αναρίθμητα “επειδή” και για άλλα τόσα στα μάτια σε κοιτάζω και βλέπω μέσα σου όλες τις λύσεις που συμπληρώνουν της ψυχής μου τα κενά.
Ανθή Γεώργα
https://www.youtube.com/watch?v=LXNs4Ja2zWQ&feature=youtu.be
Γεννήθηκα στην Αθηνα, παιδί της γενιάς του 80, όταν μεσουρανούσαν η ντίσκο, το μαλλί αφανα και τα κόκκινα αυτοκίνητα. Σ αυτή τη γιγαντουπολη μένω και το απολαμβάνω, έχοντας πάνω μου ασβηστα τα σημάδια απο τις επιρροές της επαρχίας. Δύο γονείς, δύο ιδιαίτερες πατρίδες, ατελείωτα καλοκαίρια, έχω ζήσει το ένα τρίτο της ζωής εκεί. Εργάζομαι ως δικηγόρος, διαβάζω νόμους, τους ερμηνεύω, τους χειρίζομαι, τους χρησιμοποιώ σαν εργαλείο της δουλειάς. Όπως και το λόγο άλλωστε.. Σκέφτομαι με λέξεις, εκφράζομαι με αυτές και όταν δε γράφω δικόγραφα, τις κάνω προτάσεις μήπως και μπορέσω να ερμηνεύσω τους ευμεταβλητους νόμους της ζωής.
