Ο Γεράσιμος και οι φήμες
Η νύχτα έπεσε από τον ουρανό. Τα αστέρια κρύφτηκαν μιας και το φεγγάρι δεν είχε απόψε όρεξη για παρέα.
Ο Γεράσιμος μπήκε στο σπίτι και άναψε το φως. Έβγαλε την καμπαρτίνα και το καπέλο του. Προχώρησε μέχρι τη σκάλα που χώριζε το σπίτι στα δυο. Κανένας απολύτως θόρυβος.
Με προσοχή και ακουμπώντας στην κουπαστή έπιασε να ανεβεί τα σκαλοπάτια. Τα χρόνια και τα βάσανα έκαναν τα βήματα του πιο βαριά.
Στάθηκε έξω από το κλειδωμένο δωμάτιο.Τέντωσε τα αφτιά σε μια προσπάθεια για να ακούσει. Σιωπή. Από την κλειδαρότρυπα κανένα ίχνος από φως δεν διαφαινόταν.
Άφησε ένα απαλό φιλί στην πόρτα και πήγε για ύπνο.
Φήμες λένε πως κρατούσε χρόνια αιχμάλωτο ένα μικρό αγόρι. Κανείς όμως δεν είδε τίποτε ποτέ.
Φήμες ήταν, που δεν γνώριζαν. Φήμες ήταν, που ιδέα δεν είχαν πως μέσα στο κλειδωμένο δωμάτιο ο Γεράσιμος κρατούσε αιχμάλωτο το αγόρι που ήταν κάποτε και πως είχε χάσει το κλειδί.
Και πως δεν έσπαγε την πόρτα μονάχα για να μην το τρομάξει.
Ιωάννα Πιτσιλλή
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
