Εφιάλτες

Ξύπνησα και πάλι απόψε. Ο ιδρώτας μου έχει καλύψει όλο το κορμί μου. Οι ανάσες μου μικρές και κοφτές. Προσπαθώ να θυμηθώ τι όνειρο είδα, τι με έκανε να ξυπνήσω έτσι απότομα, όμως καμία τύχη. Τώρα τελευταία οι εφιάλτες έχουν γίνει μόνιμοι κάτοικοι του μυαλού μου, εγκληματίες που επιτίθενται στις σκέψεις και μου ληστεύουν την αθωότητα.

Τόσα βράδια συνεχόμενα χωρίς ξεκούραση, προσπαθώ να κοιμηθώ μα με το που κλείνω τα μάτια μου ξυπνάω τρομαγμένος. Παίρνω μια βαθιά ανάσα, κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να θυμηθώ όλα όσα με πόνεσαν τον τελευταίο καιρό. Ελπίζω πως μέσα στις αναμνήσεις μου κρύβεται το κουτί της Πανδώρας. Ένα κουτί που άνοιξα κατά λάθος, αν το βρω όμως θα το ξανακλείσω. Θα μπορέσω να ξεκουραστώ.

Μου πήρε πολλές μέρες, μα σήμερα κατάλαβα. Έψαχνα στις σκέψεις μου να βρω ένα κουτί γι’ αυτό δεν βρήκα τίποτα. Έκανα το λάθος να πιστέψω πως άνοιξα το σκούρο μαύρο κουτί και άφησα το χάος να δραπετεύσει στα σοκάκια του μυαλού μου. Μέσα σε κάθε ανάμνηση που έψαξα δεν βρήκα κουτί, περιέργως έβρισκα μικρά μαύρα κομμάτια ξύλου. Δεν άνοιξα το κουτί της Πανδώρας, όχι. Το προσωπικό μου κουτί που φύλαγα φόβους, ανησυχίες και πόνο έσπασε. Δεν άντεξε άλλο.

Δεν άφησα ποτέ κανέναν να δει τι με καταπιέζει. Απλά το έπαιρνα το έκλεινα στο κουτί και χαμογελούσα. Δεν αντιμετώπιζα αυτά που με τρόμαζαν απλά τα ανεχόμουν. Σήμερα αντί να πολεμήσω τους δαίμονες μου έναν – έναν πρέπει να τους πολεμήσω όλους μαζί. Μέχρι στιγμής στις μάχες είμαι ο χαμένος. Μα ο πόλεμος δεν τελείωσε ακόμα. Τώρα έχω ένα μυστικό όπλο, ξέρω τα πρόσωπα που κρύβονται πίσω από τους εφιάλτες μου.

Πως μπόρεσα να πιστέψω ότι αγνοώντας τα προβλήματα μου, αυτά απλά εξαφανίζονται; Σήμερα, μίλησα με φίλους, έδιωξα άτομα από την ζωή μου που δεν με εκτίμησαν. Ξεκαθάρισα παρεξηγήσεις και αναστήλωσα σχέσεις που είχαν παγιδευτεί κάτω από τα χαλάσματα των συναισθημάτων μου. Πολέμησα τους εφιάλτες μου εδώ έξω. Τώρα δεν έχουν δύναμη στο μυαλό μου. Τα όπλα τους ήταν τα ‘ίσως’ και τα ‘γιατί’ που στριφογυρνούσαν στο μυαλό μου. Μα τα έδιωξα γιατί πλέον έχω απαντήσεις. Επιτέλους, απόψε κοιμήθηκα καλά, ξεκουράστηκα, είμαι ελεύθερος από τα δεσμά που έφτιαξα μόνος μου.

Γιώργος Χατζηκυριάκου