Ό,τι έρχεται στο νου και σε κάνει να χαμογελάς, ποτέ δεν θα είναι λάθος

 

21 Αυγούστου 2015.

Σε λίγες μέρες πάνε 4 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία φορά που σε είδα. Που εμείς γίνανε δυο ξένοι στην ίδια πόλη. Δύο άνθρωποι, τόσο διαολεμένα ίδιοι, που για χρόνια μοιράστηκαν στιγμές, γέλια αληθινά και αγκαλιές τόσο τρυφερές.

 

Μετά από εσένα τίποτα δεν είναι πια το ίδιο.Είχα ψιθυρίσει τότε.Και το λέω και τώρα κάθε χρόνο στα γενέθλια ή στην γιορτή σου .Τις μέρες αυτές που πάντα μέσα από την καρδιά μου,σου στέλνω ευχές, χωρίς να περιμένω ευχαριστήρια απάντηση. Όχι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Μα δεν θα μπορούσε άλλωστε. Όταν συνειδητά επιλέγεις που θα δωρίσεις τα καλύτερα κομμάτια της ψυχής σου, δεν υπάρχει χώρος για μετάνιωμα και γκρίνια. Εξάλλου πόσο σημαντικός ήταν κάποιος στη ζωή μας δεν φαίνεται τόσο στην πορεία μαζί, αλλά όταν πια οι ζωές χώρισαν.

 

Και εσύ ήσουν. Ήσουν η συνειδητή επιλογή μου. Κι’ ας ήξερα. Κι’ αν ήσουν από την αρχή η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος. Είσαι εκείνος.Ο άνθρωπος μου.Το είπα τότε.Και πέρασε ο καιρός και πήγα παρακάτω. Όμως..

 

Λένε πως όταν μια ιστορία τελειώσει και προχωράς παρακάτω πως ξεχνάς ή κάνεις πως δεν θυμάσαι. Όχι δεν ξεχνάς. Αν ένιωσες πραγματικά δεν κάνεις πως κάτι δεν το έζησες. Ανθρώπους ναι, συναντάς κι’ άλλους, νόμος της ζωής. Και άλλες σχέσεις θα έρθουν στο διάβα σου, αν αυτό επιθυμείς. Αλλά ένας είναι εκείνος που πάντα θα έχει την πιο υψηλή θέση στο μυαλό και στην καρδιά σου.Αν ακούς να χτυπάει μια φορά το κινητό σου,εγώ θα είμαι. Θέλω να μη ξεχάσω τον αριθμό σου, ακόμα και σε έχω σβήσει από επαφή. Για αυτό άνθρωπε μου, δεν σε ξέχασα και δεν θα γίνει κιόλας και ποτέ. Γιατί όπου κι’ αν είμαι πιάνω στιγμές να χαμογελώ Η θάλασσα μας φροντίζει να μου θυμίζει. Έστω και κάτι μικρό, ακόμα και κάτι άσχημο. Συννεφιάζω λίγο, μα χαμογελώ. Και όποιος με ρωτάει λέω την αιτία. Και ο,τι έρχεται στο νου και σε κάνει να χαμογελάς, ποτέ δεν θα είναι λάθος.

 

Να προσέχεις άνθρωπε μου ακούς;