Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει; Αξίζει!

Αν με ρωτήσεις τι απόλαυσα περισσότερο στη ζωή μου μέχρι τώρα θα σου πω με το χέρι στην καρδιά τα λάθη μου. Όχι εκείνα στα οποία με οδήγησαν άλλοι αλλά εκείνα που ως επί το πλείστον επέλεγα εγώ. Αυτά που μπορεί να με τσαλάκωσαν και να με μάτωσαν όμως ταυτόχρονα μου άφηναν γλυκιά γεύση. 
 
Εκείνα που εξαρχής κάτι μου έλεγε πως δεν θα με οδηγήσουν σε ομαλούς δρόμους αλλά σε απολαυστικές περιπέτειες. Ταξίδια και στιγμές με ανθρώπους που με το πρώτο αντίκρισμα καταλάβαινα πως μπλέξαμε. Ενώ από την μια ο φόβος των κόντρα χαρακτήρων με τάραζε, από την άλλη ταυτόχρονα αυτό ήταν και που με μάγευε. Γιατί η χημεία ήταν αυτή που έδινε το σήμα πως τα κοινά σημεία ανάμεσα στους δύο θα μπορούσαν να πετύχουν μια εκρηκτική ένωση. Η συμφωνία θα είχε μια μουσικότητα κι ας ήταν η πυρκαγιά με μαθηματική ακρίβεια το αποτέλεσμα της.
 
Γιατί άσε τι σου λένε, αξίζει να πέφτεις στη φωτιά κι ας είναι όσο κρατάει η ζεστασιά πριν γίνεις παρανάλωμα του πυρός! Έχει κι αυτό τη χάρη του και η απόλαυση του δεν συγκρίνεται με καμία άλλη.
 
Χριστίνα Ρογκάκου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *