Ένας αλλιώτικος πόλεμος

Δεν ξέρεις να κάνεις πόλεμο λέει, είσαι  «καλός» άνθρωπος για αυτό!

Μα τι είναι πόλεμος και τι καλός άνθρωπος ;

Και ποιος τα ορίζει;

 

Να είσαι ειλικρινής, αυθεντικός και δίκαιος  άνθρωπος μου ‘λεγαν.

Επιλέγω το αυθεντικός και δίκαιος.

Και αυτό πάλι, ζήτημα είναι!

 

Και αυτή η δικαιοσύνη και πάλι στο χέρι μου δεν είναι.

Ένας περίεργος και σιωπηλός νόμος την ορίζει. Αυτός που επιτρέπει στην ρόδα να γυρίζει και από εκεί πού βρίσκεσαι στον πάτο, ξαφνικά βρίσκεσαι στην κορυφή.

 

Γιατί η ειλικρίνεια τελικά είναι παρεξηγημένη έννοια και εύκολα μετατρέπεται σε καχυποψία!

 

Όχου!

Τι με έπιασε να αναλύω τους ανθρώπους αφού όλα είναι γνωστά σε όλους!

Το κουφάρι τους θέλουν να προστατεύσουν όλοι.

Σάμπως δεν ήξερα  πως το «καλό» δεν αναγνωρίζεται.

Δεν ήξερα πως οι άνθρωποι για να επιβιώσουν και να προστατεύσουν εκείνους που αγαπούν γίνονται θηρία;

 

Και αν αγαπούν μόνο τον εαυτό τους;

Τότε τα πράγματα αλλάζουν..

Εκεί γίνονται τα χειρότερα και οι άνθρωποι αχάριστοι!

Ξεχνούν, με ένα «έλα μωρέ» μετατρέπουν τα «σπουδαία» σου σε μηδαμινά.

 

Και εσύ, κάθεσαι στην άκρη αποκαμωμένος να αναρωτιέσαι αν άξιζε τελικά η κατάθεση ψυχής σου!

Και αρχίζεις πάλι να την στύβεις μπας και από αυτό που θα απομείνει, μπορέσεις και σταθείς στα πόδια σου.

Μίλησες για αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια και άνοιξαν διάπλατα τα μάτια.

Μάλλον έχουν αφαιρέσει αυτές τις λέξεις από το λεξιλόγιο τους.

Μίλησες για ανθρωπιά, μα ξέχασες ότι είσαι αναλώσιμος!

 

Μα περίμενες αναγνώριση;

Οι άνθρωποι ξεχνούν ή αποκτούν επιλεκτική μνήμη.

 

Επαναστάτησες με αιτία και εκείνοι ακόμα ψάχνουν την αφορμή!

Βλέπεις είναι δύσκολο να πιστέψουν  πως κάθε μέρα σου δίνουν από μία τουλάχιστον.

Και εσύ υπομένεις, όχι γιατί είσαι «καλός» άνθρωπος. Ούτε καν άνθρωπος δεν μπορείς να αισθάνεσαι .

Από ανάγκη.

Αυτή την αναθεματισμένη ανάγκη που καταστρέφει τις ζωές των ανθρώπων.

 

Μετά, αφού ακούσεις, αρχίζεις να ψάχνεις πάλι την ζυγαριά σου.

Να δεις τι δεν ζύγισες σωστά.

Μήπως δεν ήσουν αρκετά αληθινός γιατί το φόρτωμα του μυαλού σου δεν το επέτρεψε;

Μήπως δεν υπολόγισες σωστά;

Μήπως δεν είχες το σωστό σχέδιο;

 

Όχου και πάλι!

Που να εξηγείς…

Και γιατί να το κάνεις.

 

Αναλώσιμος!

Μεγαλειώδης λέξη, με αρχή και τέλος δηλαδή.

Και κοίτα να δεις, που δεν σου επιτρέπουν να ορίσεις αξιοπρεπώς το τέλος  σου!

Σε θέλουν δέσμιο, να αποφασίσουν εκείνοι για το σφύριγμα της λήξης!

 

Ψάχνεις την ζυγαριά σου.

Αρχίζεις να ζυγίζεις.

Ανθρώπους, συμπεριφορές συναισθήματα, λόγια, πράξεις.

Δεν μπορεί, όλο αυτό έχει ένα αποτέλεσμα

Θετικό ή αρνητικό.

Αν είναι θετικό, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, τυχερός είσαι μάγκα μου.

Αν είναι αρνητικό και πάλι τυχερός είσαι.

Γιατί δεν θέλει πολύ να περιστραφεί ο τροχός.

 

Και θα ‘σαι ψηλά.

Και θα σε βλέπουν όλοι.

Και η ηχώ σου θα ‘ναι τέτοια που θα σαρώσει στο πέρασμα της.

 

Άκου δεν ξέρεις να κάνεις πόλεμο!

Εξαρτάται από τα όπλα.

Δεν κάνουν όλα θόρυβο.

Υπάρχουν και εκείνα που αν και αθόρυβα, ορίζουν το τέλος!

 

Σε πόλεμο είσαι διαρκώς.

Και πάντα υπάρχει ένας νικητής και ένας ηττημένος λένε.

 

Μα θα σου πω ένα μυστικό.

Κανένας πόλεμος δεν είναι αθώος.

Και η «στρατηγική» δεν έχει  πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα.

 

Η αυθεντικότητα της ύπαρξης σου όμως, είναι ικανή να τα ανατρέψει όλα.

Μάλλον από κάτι τρελούς και ονειροπόλους θα σωθεί ο κόσμος τούτος τελικά.

 

Και εγώ, με κατατάσσω αυτόματα σε αυτούς!