Όμορφες στιγμές
Είναι όλα αυτά που γράφονται για αγάπες έρωτες και πάθη. Όλα αυτά είναι η ευτυχία κι όμως κρύβουν τόσο πόνο .
Πόνο που δε μπορείς να διαχειριστείς, πόνο που σε τρυπάει με τα νύχια νιώθεις να μουδιάζει το σώμα και η ψυχή. Δε σου αφήνει περιθώριο να αντιδράσεις να φωνάξεις .
Θέλεις να φύγει να σε αφήσει να ανασάνεις, να νιώσεις την καρδιά σου να χτυπά ξανά, χωρίς να νιώθεις ότι σε κάθε ανάσα έχεις κι ένα μαχαίρι που σε τρυπά.
Και τότε θυμάσαι τις όμορφες στιγμές… Στιγμές που σε στιγμάτισαν, που σου δίνανε τη δύναμη να προσπαθείς και να παλεύεις.
Είναι οι όμορφες στιγμές τελικά που αξίζουν; Είναι μόνο για λίγο;
Πόσο μπορούν να σε απογειώσουν και ποσό να σε προσγειώσουν;
Πόσο σε κάνουν ξεχνάς και πόσο να θυμάσαι;
Τη μια ακουμπάς τα σύννεφα σαν Ολύμπιος Θεός και την άλλη την κόλαση. Πέφτεις στον Άδη και το κλάμα γίνεται ποτάμι, λάβα καυτή που σε πνίγει.
Όνειρα οι επιθυμίες που άλλοτε βγαίνουν αληθινές και άλλοτε γίνονται εφιάλτης.
Κι όμως όλοι δε το έχουμε ζήσει; Λίγο ή πολύ;
Να κρατάμε τις όμορφες στιγμές στο μαξιλάρι μας και να θάβουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας τις άσχημες. Αυτές που πονάνε (δύσκολο το ξέρω σχεδόν αδύνατο), να συνεχίζουμε έχοντας ελπίδα ότι όλα θα είναι όμορφα και λαμπερά. Έτσι θα πολεμήσουμε το τέρας της απογοήτευσης και ίσως τα καταφέρουμε να βγούμε αλώβητοι – όσο γίνεται – για να ζήσουμε άλλες «όμορφες στιγμές» που μας επιφυλάσσει η ζωή, και να ζωντανέψουμε μέσα από τις στάχτες μας.
Χριστίνα Καριστιάνου