Αν ξαναπαντρευτείς εμένα ξέχνα με! Θα φύγω από το σπίτι!
“Αν ξαναπαντρευτείς εμένα ξέχνα με! Θα φύγω από το σπίτι!”
Και εκεί μένεις “παγωτό”!
Από τη μία αναρωτιέσαι το παιδί σου γιατί δε θέλει να σε δει να προχωράς και από την άλλη σκέφτεσαι τη νέα σου σχέση, που όπως δείχνει η πορεία της, βαδίζει σοβαρά.
Σκέφτεσαι τους φίλους σου, που παντρεύτηκαν με την ευχή των παιδιών τους από τον προηγούμενο γάμο και λες τι λάθη έκανες με το μεγάλωμα του δικού σου παιδιού.
Έπλασες έναν άνθρωπο που θέλει αποκλειστικότητα ή είναι παιδί ακόμη και φοβάται πως θα χάσει την αγάπη σου;
Ή δεν έχεις εσύ τον τρόπο να του μιλήσεις για να καταλάβει;
Κάποια στιγμή όμως θα αδειάσει το σπίτι από παιδικές φωνούλες και θα κάθεσαι να μετανιώνεις που δεν έχεις μια συντροφιά. Ίσως και όχι. Ανάλογα τα θέλω του καθενός.
Ερωτήματα πολλά στριφογυρίζουν στον εγκέφαλο σου.
Γιατί το παιδί μου, δε θέλει την ευτυχία μου;
Έκανα μήπως λάθος με την ανατροφή του;
Μήπως ζηλεύει;
Ή έχει δίκιο;
Τι τους θέλω τους έρωτες πίσω πίσω.
Από την άλλη βρήκα επιτέλους έναν άνθρωπο που μ’ αγγίζει την ψυχή όσο κανείς άλλος. Πως μπορώ να τον διώξω;
Και πρέπει να το σταματήσω λόγω παιδιού μου ή όχι;
Και αν ισχύει αυτό που μου λέει ότι θα φύγει από μένα;
Όχι! Όχι! Το παιδί μου πάνω απ’ όλα.
Μα στάσου, εκείνο σε λίγο θα μεγαλώσει, θα ανοίξει τα φτερά του.
Κι’ εγώ τι;
Σπίτι παρέα με την τηλεόραση;
Αυτό θα είναι το μέλλον μου;
Και το σίγουρο είναι όταν μεγαλώσει και του πεις πως δεν ξανάκανες τη ζωή σου εξαιτίας του, θα σου ρίξει ευθύνες. Πώς κακώς έδωσες βάση στα λόγια του.
-Παιδί ήμουν τότε θα σου πει, τι με άκουσες κι’ εσύ;
Μα το σαράκι τρύπωσε ήδη στην καρδιά σου.
Σκέφτεσαι να προσέχεις μην αντιληφθεί τη σχέση σου. Από την άλλη σίγουρα κάτι θα άκουσε ή είδε για να σου κάνει ψυχολογικό εκβιασμό.
Σταματάς να κοιμάσαι τη νύχτα.
Στέλνεις μηνύματα αθόρυβα στον άνθρωπο σου.
Του ζητάς να κάνει υπομονή, μέχρι να μιλήσεις στο τέκνο σου.
Δεν αναφέρεις καθόλου ότι φοβάσαι πως θα σου φύγει.
Βέβαια προτιμάς να φύγει ο σύντροφος σου, παρά το παιδί.
Ναι, η ζυγαριά δεν ισορροπεί.
Σαφέστατα η οικογένεια στο υψηλότερο σκαλί.
Περνάνε οι μέρες και αποφασίζεις να ανοίξεις μια κουβέντα με το βλαστάρι σου.
Να του απολογηθείς γιατί θέλεις μια συντροφιά. Να του εξηγήσεις πως θα είναι για πάντα η αδυναμία σου. Ότι ένας γάμος δε θα αλλάξει τίποτα. Απλά θα ένιωθες εσύ ολοκλήρωση.
Εκείνο σε κοιτάει στα μάτια μία με θυμό, μία με κατανόηση.
Από την άλλη σκέφτεσαι ότι κακώς απολογείσαι. Δική σου είναι η ζωή. Παίρνεις αποφάσεις και τις λες.
Απλά και όμορφα. Και προσπαθείς με ηρεμία να αντιμετωπίσεις το πλάσμα που ευλογήθηκες να φέρεις στη ζωή.
Περνώντας ο καιρός επικρατεί μια ηρεμία, σαν ηφαίστειο που σιγοβράζει.
Περίεργη ατμόσφαιρα δηλαδή.
Εκεί που πίνεις τον καφέ σου, ακούς τη φωνή του…
-Κοίτα έχεις δίκιο σε αυτά που μου είπες, αλλά σκέψου και εμένα λίγο.
Δε θέλω να ξαναπαντρευτείς!
Και εκεί ξεκινάς πάλι να αναρωτιέσαι πως έκανες λάθος που απολογήθηκες.
Ίσως το παιδί σου μπλοφάρει ίσως και όχι.
Η απόφαση δική σου.
Το μέλλον μόνο δικό σου.
Και ένας νέος κύκλος ζωής αλλάζει.
Σφίγγεις το στομάχι σου και παίρνεις αποφάσεις.
Να ξέρεις, ο ρόλος σου ως γονιός δε σταματάει.
Δική σου η επιλογή.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
