Όλοι είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι

Οι άνθρωποι είχε διαβάσει πως είναι όλοι εν δυνάμει δολοφόνοι, υπάρχει λέει για όλους μια λεπτή κλωστή που αν κοπεί μπορεί να οδηγήσει στο φόνο. Εκείνη την ώρα που ένα γεγονός διαφορετικό για τον καθένα μπορεί να τον κατευθύνει στο να εγκληματήσει. Ο καθένας έχει μέσα του το καλό και το κακό άκουγε μα δεν το πίστευε γιατί ποτέ δεν ήταν υπέρμαχος της χειροδικίας.
 
Αυτή φοβόταν πάντα την βία, φιλήσυχη και καλόκαρδη από την φύση της. Έτσι ήταν σίγουρη πως ποτέ δεν θα μπορούσε να σκοτώσει  όχι άνθρωπο αλλά ούτε μυρμήγκι. Να όμως που η μοίρα κάποιες φορές οπλίζει από μόνη της το χέρι του ανθρώπου, όταν δοκιμάζει τις αντοχές του φέρνοντας τον αντιμέτωπο με το αδιανόητο για αυτόν. Εκείνη την ώρα που αντικρίζοντας το αποτρόπαιο, η λογική χάνεται και τα ένστικτα μόνο καθοδηγούν. 
 
Αυτή η στιγμή είχε έρθει για εκείνη απροσδόκητα όταν αντίκρισε αυτόν τον άγνωστο άντρα να ασελγεί πάνω στο κοριτσάκι της, στο μωρό της. Εκείνο το βράδυ που επιστρέφοντας από την δουλειά βρήκε διαρρηγμένη τη πόρτα του σπιτιού της και πες από προαίσθηση άρπαξε το μαχαίρι από τη κουζίνα και έτρεξε στο δωμάτιο του παιδιού. Εκεί ήταν που ένιωσε να βγαίνει από το σώμα της και να γίνεται θηρίο ορμώντας πάνω του βγάζοντας ένα απόκοσμο ουρλιαχτό και μαχαιρώνοντας τον ξανά και ξανά.
 
Είχε χάσει κάθε έλεγχο και λογική μέχρι την στιγμή που τον ένοιωσε να ξεψυχάει. Τότε ήταν που επανήλθε στο σώμα της και άκουσε το κοριτσάκι της να ουρλιάζει, μαμά. Εκείνη την στιγμή που την άρπαξε στην αγκαλιά της κλαίγοντας και σφίγγοντας την πάνω της. 
 
Αυτή την ώρα που συνειδητοποιούσε πως ναι όλοι είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι.
 
Χριστίνα Ρογκάκου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *