Η δύναμη των λέξεων

Λέξεις. Κατακλύζομαι από λέξεις. Ταξιδεύω με λέξεις. Ονειρεύομαι μέσω των λέξεων, των δικών μου ή των άλλων. Φτιάχνω ιστορίες, γράφω ποιήματα, ψυχογραφήματα, ενίοτε παραμύθια. Καίω τα γράμματα, παίρνω μια τζούρα, γεννάω συγγράμματα, στο δευτερόλεπτο μέσα στο νου μου έρχονται ήρωες, ωραίοι τόποι και άλλοτε υπέροχοι και όμορφοι άνθρωποι.

Περιπλανιέμαι σε άγνωστα σύμπαντα, εποχές και πλανήτες. Φωλιάζει η καρδιά μου στο παρελθόν, κρυφοκοιτά ζωές και μέρη, ύστερα έρχεται εδώ, στο παρόν. Νιώθει, αισθάνεται, η πένα κλαίει. Κυλάει στην κόλλα μου, αιμορραγεί κι’ άλλοτε ανθίζει. Όμως στην πένα μου έχω ορκιστεί, να μην πληγώνει, μη στιγματίζει.

Θέλω τις λέξεις μου αστραφτερές. Διάφανες να’ ναι και καθαρές. Να μην πληγώσουν ποτέ κανέναν, μην είναι άγκυρες, να’ναι μπαλόνια, ψηλά να φεύγουνε, δικά μου πιόνια που τα κινώ και τα ορίζω χωρίς κανέναν να τραυματίζω.

Οι λέξεις μας, σωστό δεν είναι καρφιά να γίνονται και να σταυρώνουν. Στις σάρκες να βυθίζονται και να ματώνουν. Οι λέξεις μας πρέπει να είναι λουλούδια σε κήπους ολάνθιστους, να είναι τραγούδια! Να είναι μέσο για διαφυγή, όχι αιτία για κάποια πληγή.