Χαίρετε. Όλοι μας ή τουλάχιστον οι περισσότεροι εξ ημών έχουμε σπεύσει να δώσουμε ή να ζητήσουμε βοήθεια σε μια δύσκολη στιγμή. Τι σημαίνει βοήθεια στα αλήθεια; Είναι η ενέργεια που γίνεται αλτρουιστικά, χωρίς την αναμονή κάποιας άμεσης ή έμμεσης ανταπόδοσης από τον πάροχο αυτής και αποσκοπεί στη βελτίωση της ζωής του ατόμου που τη ζητάει. Η βελτίωση μπορεί να επέλθει μέσω πράξεων και προτάσεων που αποσκοπούν στην υποστήριξη, ενίσχυση, προστασία ή στην ανακούφιση κάποιου. Σε απλά ελληνικά, κάποιος φίλος ή γνωστός έχει ζοριστεί και σπεύδουμε να τον βοηθήσουμε και τανάπαλιν.
Ο ορισμός της βοήθειας ήταν η εύκολη υπόθεση. Η πραγματικά δύσκολη υπόθεση είναι σε ποιον δίνουμε τη βοήθεια; Η εκούσια παραχώρηση πόρων μας νοητικών, χειρωνακτικών ή χρηματικών για τους σκοπούς ενός άλλου άνθρωπου, είναι μεγάλη υπόθεση. Μεγαλώνοντας, διαπιστώνω με οδυνηρό τρόπο ορισμένες φορές ότι ο χρόνος και οι αντοχές μου περιορίζονται μέρα με τη μέρα. Παλαιότερα ήθελα και μπορούσα να βοηθήσω όποιον τον ζητούσε. Πλέον δεν το κάνω.
Ο λόγος που δεν δίνω τη βοήθεια μου ανεξαιρέτως σε όποιον τη ζητήσει, δεν έχει να κάνει με την αχαριστία ή ευγνωμοσύνη μόνο. Εξάλλου το αν θα σε ευγνωμονεί ή θα σε βλάψει κάποιος που είδε καλό από σένα δεν είναι εύκολο να το προδικάσεις. Μπορείς να επιλέξεις όμως ποιον θα βοηθήσεις βάσει ενός απλού κριτηρίου. Θέλει πραγματικά ο άλλος να σωθεί ή να αλλάξει ζωή; Όχι στα λόγια όμως και στις μεγαλεπήβολες κούφιες υποσχέσεις αλλά πραγματικά να παλεύει για αυτό με τις λιγοστές δυνάμεις του και βήμα- βήμα.
Σε αυτή την περίπτωση αξίζει κάθε βοήθεια μας. Θα κάνεις την πρώτη κίνηση, θα κάνεις το καλό και θα περιμένεις να δεις αν ο άλλος πραγματικά παλεύει να κάνει το οτιδήποτε να αλλάζει την κατάσταση. Υπάρχουν οι άνθρωποι που θέλουν βοήθεια και τη χρησιμοποιούν όντως για αλλαγή και αυτοί που επιλέγουν να αυτοθυματοποιούνται, να παραμένουν στο ίδιο τέλμα και απλά από καιρού εις καιρόν να ζητάνε τη βοήθεια των άλλων, όχι γιατί πραγματικά θα κάνουν κάτι απλά για να μένουν στο προσκήνιο ως τα αιώνια θύματα.
Ο αρχαίος Αθηναίος ρήτορας Δημοσθένης, μεταξύ των άλλων σοφών που έχει πει, υπήρξε ακριβής ως προς το είδος των ανθρώπων που δεν πρέπει να βοηθηθούν. «Κανένας άνθρωπος που δεν είναι πρόθυμος να βοηθήσει τον εαυτό του δεν θα πρέπει να παρακαλάει για βοήθεια τους φίλους του ή τους θεούς». Έλα όμως που υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή όλων μας. Το σοφό θα ήταν να τους απομακρύνουμε ή να μην προστρέχουμε για βοήθεια τους. Δεν είμαστε όμως σοφοί σε όλες τις φάσεις της ζωής μας.
Εν κατακλείδι, ζητάμε βοήθεια όταν πραγματικά έχουμε αποφασίσει να αλλάξουμε τη ζωή μας. Δίνουμε βοήθεια σε όποιον θέλει και παλεύει να σωθεί. Δεν μπορείς να βοηθάς ανθρώπους σε μόνιμη βάση κάνοντας ενέργειες γι’ αυτούς σε θέματα που θα μπορούσαν και όφειλαν οι ίδιοι να κάνουν αυτές τις ενέργειες. Η βοήθεια για να έχει αντίκρισμα απαιτεί τη θέληση του παρόχου και του αιτούντα. Σε διαφορετική περίπτωση είναι σπατάλη χρόνου και ενέργειας. Οι καιροί είναι δύσκολοι για τέτοιες σπατάλες. Επιλέξτε προσεκτικά από ποιους θα ζητήσετε και σε ποιους θα δώσετε βοήθεια.
Τα σέβη μου.
Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μου αρέσει η γραφή και η έννοια της παρέας. Οι στιγμές που μοιράζεσαι, οι λέξεις που γίνονται ιδέες και αισθήματα. Οι άτακτες ερριμμένες σκέψεις μου μετατρέπονται σε λέξεις με την ελπίδα ότι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ.
