Ας μετρήσουμε αυτούς που μας αγαπούν πραγματικά

 
Να κάνουμε λίγα Μαθηματικά σήμερα; 
Τι λέτε;
 
Ας μετρήσουμε, λοιπόν, πρώτα τους ανθρώπους που λεν ότι μας αγαπάνε.
Στη συνέχεια ας μετρήσουμε τους ανθρώπους που κάνουν ότι μας αγαπάνε.
Ύστερα, εκείνους που πιστεύουμε ότι μας αγαπάνε.
Κάνουμε το άθροισμα των τριών αυτών συνόλων.
 
Τώρα, ας μετρήσουμε αυτούς που είναι δίπλα μας σε μια λίγο ή πολύ άσχημη στιγμή μας.
Συνειδητά κι όχι τυχαία.
Κατ’ επιλογή τους κι όχι κατόπιν επαιτείας μας.
Συγκρίνουμε τα ποσά. 
 
Το αποτέλεσμα;
Αν όχι μηδενικό, είναι αντιστρόφως ανάλογο με το λογικά αναμενόμενο.
 
Και σου λέει μετά πως τα πάντα είναι Μαθηματικά…
 
Μπα…
Η ανθρώπινη ψυχή είναι μια κατηγορία από μόνη της σε ολόκληρο το σύμπαν.
Ακαθόριστη, χαώδης, απρόβλεπτη και εγωκεντρική.
Και κανένας νόμος της ζωής και της φύσης, γνωστός ή άγνωστος, δεν μπορεί να την αγγίξει, να την κατηγοριοποιήσει και να την προσδιορίσει.
 
Μια άβυσσος μες στην Άβυσσο.
Έξω από κανόνες, ορισμούς και θεωρίες. 
Έξω από καλούπια και λογικές επεξηγήσεις. 
 
Κι οι μόνοι όροι που μπορούμε να της προσδώσουμε είναι δύο: η μονάδα και το άπειρο. 
Αφού κάθε ψυχή είναι μοναδική κι αφού το χάος εντός της εκτείνεται στο άπειρο! 
 
Κατερίνα Πανταλέων

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *