Κομπάρσα στη σκηνή μου

Βαρέθηκα να είμαι κομπάρσα στην ίδια μου τη ζωή.

Να κάθομαι στα παρασκήνια, διαβάζοντας τα λόγια σε πρωταγωνιστές, που εγώ επέτρεψα να είναι.

Δεν κέρδισαν το ρόλο, τους το χάρισα.

Υποβίβασα το ταλέντο μου για να λάμψει η ματαιοδοξία τους.

Μια πιθανότητα στη δική τους ύπαρξη, στη σκηνή τους ανύπαρκτη.

Μα πάντα στα παρασκήνια να περιμένω μήπως χρειαστούν αντικαταστάτρια.

Μέσα μου το νιώθω, δεν αξίζουν να έχουν αυτή τη θέση στη σκηνή μου.

Φοβάμαι όμως ότι οι θεατές δε θα με εγκρίνουν.

Ότι δεν θα παίξω καλά τον ρόλο μου.

Μα κουράστηκα.

Δε με νοιάζει πια.

Είναι η σκηνή μου και εγώ θα είμαι η πρωταγωνίστρια, με όποιο κόστος.

Αν δεν αρέσει στους θεατές το έργο μου, μπορούν να φύγουν. Tο ίδιο και οι ηθοποιοί μου.

Ο καθένας θα έχει το ρόλο που αξίζει και διεκδικεί, τα λόγια δε θα δοθούν.

Η κομπάρσα ξύπνησε από το λήθαργο της. Κατάλαβε την αξία της.

Όχι άλλοι συμβιβασμοί και υποβιβασμοί.

Τα σενάρια της ζωής, μα εγώ θα είμαι η πρωταγωνίστρια της δικής μου σκηνής.

Catia Marjary

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *