Mας λείπουν οι άνθρωποι αερικά
Λογικοί και λογικά συναισθήματα.
Βαρετά επαναλαμβανόμενοι άνθρωποι.
Μέτριοι και βολεμένοι.
Συμβιβασμένοι και μίζεροι.
Εικονικά ευτυχισμένοι.
Πολυδιαφημισμένοι και κενοί.
Πάσχουν από συναισθηματική ανεπάρκεια.
Άνθρωποι προσαρμοσμένοι ανάλογα με την τσέπη του συμβίου τους.
Ζωή ανυπόφορα συμβιβασμένη.
Ξεμείναμε σου λέω.
Κοίτα γύρω σου πασχίζουμε να βρούμε ρομαντικούς και οραματιστές.
Μας λείπουν οι γνήσιοι και αθόρυβοι αγωνιστές αυτού του κόσμου.
Μας λείπουν εκείνοι οι λίγοι αλλά γνήσια θυμωμένοι.
Μας λείπουν εκείνοι που πέφτουνε στα φλογισμένα δάση των σκέψεών τους και θέλουν να ανατρέψουν κατεστημένα κάνοντας θυσίες που στοιχίζουν στην ψυχή τους.
Εκείνοι που κλείνονται μέσα στα δωμάτια και κλαίνε με λυγμούς, γιατί πνίγονται από την αδικία και τη μιζέρια.
Που η θηλιά στο λαιμό τους κάνει πολεμιστές και αναμετρώνται σε πολέμους αδυσώπητους με εχθρούς αόρατους.
Εκείνους που τους περισσεύει η μαγκιά και οι καρδιές τους δεν υποτάσσονται.
Μας λείπουν σου λέω όλοι αυτοί.
Είναι αισθητή η απουσία τους.
Μας λείπουν εκείνοι οι τρελοί που διαβάζουν έναστρους ουρανούς και πλέκουν φανταστικές ιστορίες που το καλό θριαμβεύει και στο τέλος πάντα κερδίζει.
Από τούτο τον κόσμο λείπουν οι αυθεντικοί αγωνιστές, εκείνοι που πλανεύονται και μαγεύονται από τα απλά τα καθημερινά, εκείνοι που θέλουν πολλά να πουν μα προτιμούν να μιλούν οι πράξεις τους.
Μας λείπουν οι τολμηροί που μέσα τους κουβαλούν ιστορίες για μυθιστορήματα.
Μας λείπουν εκείνοι που δεν καταφέρνει η μοίρα να τους φυλακίσει στο κλουβί της, όσο και αν τους πολεμάει.
Εκείνοι που με τη φαντασία τους δημιουργούν το μέλλον τους και δεν το διαπραγματεύονται.
Εκείνοι που απολαμβάνουν το παρόν και πετούν σαν αερικά.
Μας λείπουν εκείνοι που όσες συμφορές και αν τους διάλεξαν πίστεψαν στον εαυτό τους, προχώρησαν ένα βήμα μπροστά και τα κατάφεραν.
Να φτιάξουν έναν δικό τους κόσμο.
Μαρύσα Παππά