Ένας δεσμός μετατρέπεται σε φιλία;
Post Views: 0
‘Άνθρωποι που φιλήθηκαν στα χείλη δε γίνεται να παραμείνουν φίλοι.
Όσο και να το παίζουν “άνετοι”, στην πορεία πάντα έστω στον έναν από τους δύο θα τρεμοπαίζει μια φλόγα.
Μια φλόγα που θα προσπαθεί να την κρύβει καλά.
Δε γίνεται το “μωρό μου”, που έλεγαν να το καλύψει το “φιλαράκι μου”.
Ο κόσμος να χαλάσει ένας έρωτας που τελειώνει δε μετατρέπεται σε φιλία.
Όχι πως δεν κρατάνε καλές σχέσεις ή δεν είναι χαλαροί και κουλ.
Μα αυτά τα χείλη κάποτε φιλήθηκαν.
Αυτά τα σώματα κάποτε ενώθηκαν.
Αυτές οι ψυχές κάποτε δέθηκαν.
Δε γίνεται να τα ξεχάσουν όλα.
Γράφτηκαν στα πρακτικά της ζωής τους.
Απλά ακούνε τη λογική τους και κρατάνε επίπεδο. Μα σε παρέα κοινή αν βρεθούν, ακόμη και να έχουν νέο σύντροφο δίπλα τους ένα καρδιοχτύπι μικρό θα χτυπά ασταμάτητα.
Το θέμα είναι να κλείσουν αυτό το κεφάλαιο και να προχωρήσουν.
Χωρίς να προσπαθήσουν να δουν φυσιολογική μια τέτοια κατάσταση.
Δεν μπορούν να λειτουργήσουν οι δυο τους, όπως λειτουργούν με τους κολλητούς τους.
Ζηλεύω τα άτομα που λένε “δε θέλω να σε ξαναδώ! “
Και είναι μια κουβέντα στηριζόμενη σε αλήθεια.
Ξέρουν ότι πάντα θα υπάρχει μια αμηχανία ανάμεσα τους.
Και διαλέγουν έναν ασφαλή δρόμο.
Να μην βλέπονται φιλικά.
Επιλογή τους και σαφώς σεβαστή και κατανοητή.
Αλίμονο σε κάποιες άλλες καρδιές που ενώ συνεχίζουν να πονάνε μένουν δίπλα τους φιλικά για να μη χάνουν έστω κρυφά ένα κομμάτι από τη ζωής τους.
Εκεί όμως ζούνε ένα μικρό βασανιστήριο.
Δεν ξέρω αν αξίζει όλο αυτό, μιας και δε θα οδηγήσει κάπου.
Επιλογή τους βέβαια.
Αλλά πάντα θα υπάρχει μια ελπίδα επανασύνδεσης στο νου τους.
Μα δύσκολο να συμβεί.
Φίλοι πάντως με την έννοια της λέξεως δε θα είναι ποτέ.
Εύη Π. Γουργιώτη
Post Views: 0
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
