Εγώ ορίζω τα όνειρα μου, τα όνειρα μου είμαι εγώ
Post Views: 5
Τις αυταπάτες μου στριμώχνω στοργικά,
μέσα σε μια βαλίτσα μου απ’ τον καιρό φθαρμένη.
Και σαλπάρω στ’ ανοιχτά…
Σε πελάγη άγνωρα,
σ’ ωκεανούς που υπόσχονται
και απειλούν συνάμα.
Μα δε φοβάμαι το ταξίδι!
Κει στα λιμάνια γεύτηκα της πίκρας το νερό.
Κει στη στεριά βουλιάξανε τα πόδια μου στης λογικής το βούρκο.
Φεύγω!
Θαλασσοδέρνομαι!
Αρμύρα ανασαίνω και γίνομαι ζωή!
Στων γλάρων τα φτερά κρεμώ, να ταξιδεύουν τα όνειρά μου.
Με το τραγούδι τους, σκορπάω στους ανέμους τη σπασμένη μου φωνή.
Τις νύχτες οι αστερισμοί τη ρότα μου οδηγούνε,
στα παρθένα των παραμυθιών τα μονοπάτια.
Και γίνομαι πριγκίπισσα και δουλικό μαζί·
κι όπως ποθώ τον κόσμο αντιστρέφω.
Εγώ ορίζω τα όνειρά μου.
Τα όνειρά μου είμαι εγώ!
Έτσι τα κύματα επιλέγω να δαμάζω.
Έτσι πηγαίνω κόντρα στον καιρό.
Λάθη σωρό στο διάβα μου μπροστά…
μα τάχτηκα κι αυτά να τ’ αγαπώ!
Τις αυταπάτες μου με τέχνη ξετυλίγω…
Λάβαρο τις υψώνω στο σκαρί μου το πειρατικό.
Βράχια ντύνονται τα ψέματα της πλάσης,
μα πάνω τους χτυπιέμαι και γελώ.
Σε πλάνεψα;
Με πλάνεψες;
Ποιος άραγε μπορεί να απαντήσει;
Σε σκότωσα…
με σκότωσες…
σαν και οι δυο λαβώσαμε του έρωτα το όνειρο το αγνό.
Και ύστερα σε γέννησα…
και ύστερα μ’ ανέστησες…
αφού οι δρόμοι περιμένανε μπροστά μας,
να τους διαβούμε χωριστά
έως του χρόνου το ατέρμονο κενό.
Στην πλάτη φορτώνομαι ξανά
τα ζαλισμένα όνειρά μου,
τις διψασμένες αυταπάτες μου…
και προχωρώ.
Μέσα από μένα,
μέσα από λάθη και σωστά να ανταμώσω τη ζωή,
με τη ζωή να μετρηθώ!
Κατερίνα Πανταλέων
Post Views: 5