Η εξουσία της υποταγής
Μη χτυπάς άλλο τούτη τη γυναίκα.
Άνδρας δεν λογίζεσαι με τη δύναμη των μυών αλλά μ’εκείνη της καρδιάς.
Χάδια να γίνουν τ’ αλύπητα ράπισματά σου.
Τραγούδια οι ανασφαλείς σου σκέψεις.
Ψίθυροι οι δυνατές φωνές.
Οι κατηγόριες, οι βλασφημίες, ο εξευτελισμός προς το πρόσωπό της, δεν θ’ αθωώσουν εσένα – όπως λανθασμένα νομίζεις – αλλά θα καταδικάσουν την αγάπη σας δίχως αναστρέψιμη αλλαγή.
Σκότωσε τους δαίμονές σου για να ζήσει η κάθε σας στιγμή.
Ξεκαθάρισε την κοινή σας πορεία για να μην οδηγήσει σε γκρεμό η θολή σου κρίση.
Μη θαρρείς το κάθε ξέσπασμα και από μια εκτόνωση, μην πάρεις αψήφιστα κάθε αρνητικό συναίσθημά της για προσωρινή της απογοήτευση.
Πάλη γίνεται εσωτερική, για το αν αξίζει η συνέχεια.
Δεν είναι ανεξάντλητες οι ευκαιρίες, η ανοχή και τα περιθώρια.
Όσο κι αν απολαμβάνεις την υπεροχή και τον απόλυτο έλεγχο της νοσηρής αυτής κατάστασης, εκείνη τόσο ξεφεύγει από τα όρια.
Ύπουλα, αθόρυβα, σιωπηλά, αναπάντεχα.
Όσο εξασκείς ασυνείδητα την τέχνη του να ασκείς επιρροή, χειρισμό και εξουσία, τόσο η ίδια θα κλιμακώνεται.
Πότε θα καταλάβεις ότι η εξουσία σου είναι η υποταγή σου;
Ζωή Παπατζίκου
25 Νοεμβρίου Παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών.
Σε δύο ενότητες μοιρασμένη η ζωή μου. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έζησα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου και στην Εύβοια όπου πλέον μένω μόνιμα. Με οδηγό την έμφυτη παρατηρητικότητα αλλά και την γενικότερη εντρύφηση των ανθρώπων και των εμπειριών τους, οι σκέψεις και οι λέξεις πάντα πλέκονταν σε γαϊτανάκι καταγραφής, σαν να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω λογιών στιγμές και ποικίλα συναισθήματα κόντρα στην ελεύθερη και ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου που αμείλικτα στη ξέφρενη πορεία του όλα τα μεταβάλλει. Η ζωή μας είναι ένα άγραφο ανοιχτό βιβλίο, ας αποτυπώσουμε μέσα του τις πιο γραφικές μας αλήθειες!
