Η Ουρανία και ο εγωισμός
Η Ουρανία δεν έβαζε πια νερό στο κρασάκι της. Αρκετά χρόνια το κατάπινε νερωμένο άλλωστε και η αλήθεια είναι πως το νερό την αλλοιώνει τη γεύση του κρασιού. Όσο καλό, παλιό και ακριβό και αν είναι το κρασί, δεν είναι καθόλου το ίδιο αν το νερώσεις.
Οι κατηγορίες προς το πρόσωπό της, την χτυπούσαν αλύπητα επί καθημερινής βάσεως. «Εγωίστρια» την ανέβαζε και την κατέβαζε με κάθε ευκαιρία ο ντουνιάς. Η Ουρανία έκλεινε τα αυτιά της και κοίταζε να κάνει ό,τι έκανε την ψυχούλα της χαρούμενη. Πέταξε από πάνω της με δύναμη τις αλυσίδες του καθωσπρεπισμού και ξεκίνησε να ζει για εκείνην. Στο κάτω-κάτω, δεν είναι πάντοτε κακός ο εγωισμός αν το αναλύσεις. H Ουρανία είχε επιτέλους γνωρίσει πως είναι να ζεις για’ σένα, να κάνεις αυτό που πραγματικά σου αρέσει χωρίς να χρειάζεται να δώσεις οποιεσδήποτε εξηγήσεις. Την είχε πάρει λοιπόν την απόφαση πως από εδώ και πέρα κανείς δε θα τη χώριζε πια από τον «καλό εγωισμό της».
Όταν ήρθε η ώρα η Ουρανία να φύγει από τη ζωή εδώ στη γη, δεν είχε τίποτα για το οποίο να λυπάται που δεν έζησε όπως ακριβώς η ίδια το ήθελε.
Αν τύχει να δεις δυο ασημένια τάσια να βόλταραν στον ουρανό ανέμελα και χαρούμενα, να ξέρεις πως είναι η Ουρανία και ο Καλός ο εγωισμός της. Δεν τα κατάφεραν ποτέ και ούτε θέλησαν να ξεφύγουν ο ένας από τον άλλον. Και από εκεί ψηλά κάνουν προσπάθειες να δείξουν και σε εμάς το δρόμο.
Ιωάννα Πιτσιλλή
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
