Έρχονται μέρες γιορτής λες και παρακαλάς να έρθει βαρυχειμωνιά με χιόνι, για να έρθει να δέσει το Χριστουγεννιάτικο τοπίο. Να δεις τα κλασσικά παραμύθια, το κοριτσάκι με τα σπίρτα και τον αιώνιο τσιγκούνη. Στη θαλπωρή του σπιτιού σου φαντάζομαι. Στη ζέστη φαντάζομαι.
Παύση. Κάνε παύση στα σχέδια σου και έλα λίγο μαζί να αναρωτηθούμε κάτι. Ξέρεις να βάζεις τον εαυτό σου στη θέση των άλλων για λίγο; Ξέρεις πόσες χιλιάδες άνθρωποι όταν έρχεται ο χειμώνας, σιχτιρίζουν την τύχη τους; Όσο το σκέφτεσαι, ρίξε ένα ξύλο στο τζάκι από τον τόνο που αγόρασες, όχι γιατί είναι η μόνη πηγή θέρμανσης σου, όχι. Ο λέβητας του καλοριφέρ είναι φουλ στο πετρέλαιο, αλλά ξέρεις, για την ατμόσφαιρα. Ε; έτσι δεν είναι; Να σε ενημερώσω, θέλεις;
Ξέρεις, έχουν κι άλλοι τζάκι και σόμπες. όχι για τη μόστρα όμως, για θέρμανση. Και καίνε παλέτες, σανίδες, βιβλία, ό,τι τέλος πάντων μπορεί να παράξει λίγη θέρμανση. Ωραίος ο χειμώνας, ναι. Και τα χιόνια. Και η βροχή. Δε μου λες; Δουλεύεις; Να φανταστώ, κάποιο πενθήμερο ωράριο, που εννοείται τις Άγιες μέρες θα είναι κλειστά. Έχεις αυτοκίνητο που το πιθανότερο να βγαίνει και από γκαράζ.
Παύση νούμερο δύο. Εκείνους που δουλεύουν 7 σχεδόν ημέρες την εβδομάδα, χωρίς μεταφορικό μέσο, γιατί ίσως και να μην έχουν λεφτά για βενζίνη, τους έχεις ακουστά; Δε νομίζω να σε ενδιαφέρει αν παραμένουν στη δουλειά τους μούσκεμα, και στάνταρ, αφού κρυώσουν δεν μπορούν να πάρουν ούτε μια μέρα άδεια. Τι σου λέω, θα μου πεις. Υπερβολική όπως πάντα και επειδή υπάρχουν αυτά εκεί έξω, εγώ πρέπει να νιώθω άσχημα που ανήκω στους προνομιούχους; Όχι βέβαια. Να είσαι καλά και να μπορείς τόσα και άλλα τόσα.
Να σκεφτείς όμως θέλω λίγο. Ο χειμώνας δεν είναι για όλους πια. Και οι γιορτές ανήκουν στο χρήμα. Την επόμενη φορά που θα πας Κυριακή να κάνεις τα ψώνια σου λοιπόν, μη φερθείς σαν άξεστο γουρούνι στον υπάλληλο που θα συναντήσεις μπροστά σου. Στο σερβιτόρο που άργησε να σου φέρει τον καφέ σου, στην κοπέλα που δε σου χαμογέλασε αρκετά και σπάστηκες τόσο – ώστε να της κάνεις και παρατήρηση.
Κάνε παύση για λίγο και σκέψου, πως όλοι αυτοί ίσως είναι εκείνοι που ήρθαν με πυρετό στη δουλειά της τετράωρης σύμβασης, φουλ των ημερών λόγω εορταστικού ωραρίου, και των 380 ευρώ το μήνα. Με όσο, ίσως στοιχίζουν τα παπούτσια για το ρεβεγιόν σου. Γίνε λίγο άνθρωπος και βγες έξω, κοίτα λίγο ποια καμινάδα δε βγάζει καπνό για μέρες, πάρε ένα μικρό τσουβαλάκι με λίγα ξύλα, χτύπα την πόρτα και φύγε. Πριν σε δουν.
Γιατί ξέρεις πόση αξιοπρέπεια έχουν αυτοί οι άνθρωποι; Δε φαντάζεσαι. Την ώρα που είσαι στο αμάξι σου και στην κοντινή στάση δεις τον γείτονά, προσφέρσου να τον εξυπηρετήσεις. Ίσως η ζεστή διαδρομή με το αμάξι σου να είναι και η μόνη ώρα που θα νιώσει λίγη ζεστασιά. Υπάρχουν πολλά «κοριτσάκια» με σπίρτα εκεί έξω φίλε μου, με την καρδιά όμως του μικρού Τιμ, που αγαπούσε όλο τον κόσμο. Μην παίρνεις τίποτα για δεδομένο και μην καταλήξεις σαν τον Σκρούτζ στο παραμύθι που συγκινείσαι όταν το βλέπεις κάθε χρόνο.
Κάνε παύση λοιπόν για λίγο, και βάλε τον εαυτό σου στη θέση αυτών των ανθρώπων. Ίσως μόνο τότε καταλάβεις γιατί όλοι δεν αγαπούν το χειμώνα και τις Χριστουγεννιάτικες γιορτές. Μπορείς να το αλλάξεις; Καν’ το. Ίσως έτσι και τα παιδιά αυτών των ανθρώπων πιστέψουν ξανά στον Άγιο Βασίλη.
Ιωάννα Νικολαντωνάκη
