Δώσε, με την ψυχή σου!

Δώσε, αν αυτό σε κάνει να νιώθεις καλύτερα. Αν σου μαλακώνει την ψυχή.
Μόνο, δώσε, και μη θελήσεις αντάλλαγμα.
Μια καλή πράξη σε όποιον τη χρειάζεται, είναι ήδη ένα δώρο, που δεν μπορεί να στο πάρει κανείς. Είναι και δικό σου.
Γιατί, ό,τι δίνεις, αυτό παίρνεις. Δώσε, για εκείνο το χαμόγελο που θα εισπράξεις.
Για εκείνο το βλέμμα που θα σε κοιτάξει μες στα μάτια, κι ύστερα, θα χαμηλώσει το κεφάλι.
Δώσε, για τη χαρά αυτή, που δεν αγοράζεται με όλα τα χρήματα της γης. Δώσε, για να νιώσεις αυτό το ανώτερο, που δε δίνουν τα υλικά πράγματα. Δώσε, για να μεταδώσεις δύναμη και αισιοδοξία.
Δώσε, για να κάνεις λίγο παραμυθένια τη σκληρή και πολύβουη καθημερινότητα που σαν ένα μαστίγιο, μας γδέρνει όλους. Το να δίνεις, δεν έχει χρόνο, τόπο, εποχή.
Τρόπο έχει. Και συναίσθημα. Κι αγάπη. Τίποτα άλλο δε μετράει.
Ούτε το κόστος του δώρου, ούτε το μέγεθος. Η σκέψη μετράει.
Η διάθεση με την οποία το έκανες. Ακόμα κι αν αυτό είναι ένα χαμόγελο, ένα χτύπημα στην πλάτη, ή έστω μια απλή αλλά βγαλμένη από μέσα σου, “καλημέρα”. Πόσες φορές την έχουμε ξεχάσει κι αυτήν! Λες κι είναι δεδομένη.
Λες και βαρεθήκαμε να την ακούμε.
Λες και μας χτυπάει σαν χαστούκι στο μάγουλο, την ώρα της βιασύνης μας.
Δώσε, όχι γιατί σύντομα θα έρθουν τα Χριστούγεννα.
Δώσε, για να μοιάζει γιορτή, η κάθε μέρα.