Αν πέρυσι το φθινόπωρο μέσα στη μοναξιά μου μου περιέγραφε κανείς τη σημερινή κατάσταση, πιθανότατα θα το περνούσα για ευχή, ή για κάποιο άπιαστο όνειρο.
Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έφτανα σε ηλικία που ένα κορίτσι θα με δίδασκε, θα μου έδειχνε ένα δρόμο που δεν είχα ζήσει ποτέ.
Μου έμαθες ξανά από την αρχή τον έρωτα. Όχι αυτόν τον κεραυνοβόλο που κρατάει τόσο λίγο. Έναν έρωτα που ξεκίνησε και κορυφώνεται ακόμη και σήμερα. Δε με απογείωσε στα σύννεφα, με διακτίνισε εκτός πλανήτη.
Μου δίδαξες την αγάπη. Μια αγάπη τόσο διαφορετική από αυτήν που νόμιζα πως ήξερα ο αφελής. Μια αγάπη που δε με βγάζει λαβωμένο. Μια αγάπη που δύο ψυχές γίνονται στα δύσκολα ένα. Μια αγάπη όχι μονοδιάστατη που μέχρι τότε νόμιζα ότι ήξερα. Μια αγάπη που δε δημιουργεί εντάσεις αλλά φέρνει ηρεμία. Μια ηρεμία που είχα και έχω τόσο ανάγκη.
Πέρυσι τέτοιες μέρες πίστευα ότι βρήκα την απόλυτη ευτυχία. Πάλι ήσουν εκεί να με διαψεύσεις και να με διδάξεις. Με δίδαξες με τον πιο γλυκό τρόπο που μόνο εσύ ξέρεις,
Όταν αντίκρισα αυτά τα δύο υπέροχα ματάκια… Ένα αγγελούδι που την πρώτη φορά που την είδα ήταν σαν να γκρεμιζόταν όσα υπόλοιπα πιστεύω επιβίωσαν από το δικό σου σεισμό. Ήταν το κρυφό χαρτί για να μου διδάξεις ότι η αγάπη δεν είναι μια.
Κλυδωνίστηκα σύγκορμος όταν αυτό το μικρό χεράκι έπιασε το δικό μου. Πως γίνεται αλήθεια ένας τόσο μικρός σε μέγεθος άνθρωπος να με ταρακουνήσει τόσο δυνατά χωρίς να κάνει τίποτα; Ήταν αυτή η στιγμή που με το ένα χέρι της έπιασε το δικό μου και με το άλλο το δικό σου. Ξύπνησαν αισθήσεις που δεν ήξερα ότι είχα. Μου βγήκαν συναισθήματα που είχα άγνοια για την ύπαρξη τους.
Νόμιζα πως ήξερα καλά τον εαυτό μου. Πόσο λάθος έκανα. Εσύ ψυχή μου με ήξερες καλύτερα από εμένα.
Δεν ξέρω ποια πύλη του ουρανού άνοιξε και μπήκατε στην ζωή μου. Ξέρω όμως ότι δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψω να μου φύγετε. Ο κάθε άνθρωπος έχει έναν άγγελο δίπλα του. Αυτός που έχει δύο είναι ευλογημένος. Είμαι ευλογημένος γιατί έχω τους δύο ομορφότερους αγγέλους.
Χρόνια πολλά μωρό μου. Σας αγαπώ πολύ!
Δημήτρης Ντούρος
