Χριστούγεννα: Κι αν φέτος κάτι λείπει, ίσως να’ χεις ήδη αρκετά
Θα τους βρει κανείς ερμητικά κλεισμένους σε ένα άδειο σπίτι με το βλέμμα σκαλωμένο στο πολύχρωμο δέντρο τους να ταξιδεύουν στο χθες. Τότε που ο φακός μιας φωτογραφικής μηχανής τους απαθανάτιζε σε κάποια αγκαλιά, στοιχειώνοντας έτσι όλα τα μετέπειτα μοναχικά Χριστούγεννά τους.
Άλλες φορές, θα τους δεις ξεχασμένους σε κάποιο παγωμένο παράθυρο να αγναντεύουν τη στολισμένη θέα της πόλης. Σε κάποιο θολωμένο από τη μελαγχολική τους ανάσα τζάμι, που τους χωρίζει από εκείνα τα σφιχταγκαλιασμένα ζευγαράκια που δίνουν ζωή και νόημα στις ημέρες των Χριστουγέννων.
Τέλος, αν είσαι λίγο τυχερός, θα τους πετύχεις κι έξω. Μόνους, σε κάποιο γραφικό μαγαζάκι, με μόνη συντροφιά τους ένα ποτήρι στον πάτο του οποίου αναπαράγουν εικόνες και θύμησες. Συντονισμένους σε ένα από τα ρετρό τραγούδια των ημερών, να αναπολούν φιλιά και χάδια ενσαρκώνοντας έτσι κάθε έννοια μοναξιάς και αυταπάρνησης.
Για κάθε άνθρωπο που έχει τα Χριστούγεννα συνυφασμένα με τον έρωτα, μπορούν από μόνα τους να αποτελέσουν ένα λόγο να νιώθει ελλιπής. Πολλαπλασιάζουν το αίσθημα της απώλειας και της νοσταλγίας και ενισχύουν κάθε διάθεση για απομόνωση και εσωστρέφεια. Παρ’ όλα αυτά, γιορτές σαν αυτές είναι μια ευκαιρία να εκτιμήσουμε όσα έχουμε και όχι αυτά που μας λείπουν. Όσο έντονη και αν είναι η γεύση της απουσίας· όσο πικρή κι αν είναι η σύγκρισή τους με προηγούμενες χρονιές, το κύριο μέλημα όλων μας θα έπρεπε να είναι το να τις ζήσουμε με πάθος κι ένταση χωρίς να αναλωνόμαστε στα περασμένα.
Βλέπετε, το μέλλον δεν μπορεί να μας το εγγυηθεί κανείς, και τα δεδομένα που φέτος περισσεύουν μπορεί να είναι τα αντίστοιχα ζητούμενα της επόμενης χρονιάς. Είναι προτιμότερο λοιπόν να αγκαλιάσουμε τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας, παρά να μνημονεύουμε όσους μας άφησαν πίσω τους. Όλη η ουσία και το πνεύμα των ημερών, συνοψίζονται στην ανάγκη να δημιουργήσει κανείς καινούργιες αναμνήσεις κι εμπειρίες άλλες, όχι στο να αναπαράγει αυτές που ανήκουν πια στο παρελθόν.
Κόντρα στην κοινοτοπία που θέλει τέτοιες γιορτές να μας βρίσκουν αγκαλιασμένους μπροστά από κάποιο στολισμένο τζάκι με το χιονισμένο τοπίο απέναντι να συμπληρώνει την εικόνα, πιστεύω ακράδαντα πως πάντα υπάρχει ένας λόγος που τα πράγματα έρχονται όπως έρχονται και πως ειλικρινά, τα καλύτερα μας περιμένουν πάντα παρακάτω.
Κι αν τα Χριστούγεννα λοιπόν αυτά δε σας βρήκαν να αφουγκράζεστε με την παλάμη σας κάποιο καρδιοχτύπι, ακόμα κι αν σας πήραν την αίσθηση του περσινού, δεν πειράζει. Κι αν δεν έχετε την πολυτέλεια να ακούσετε τα κάλαντα γερμένοι σε κάποιον ώμο, ακόμα και αν ο ώμος αυτός κλίνει πια αλλού, μικρό το κακό. Φορέστε το πιο γιορτινό σας χαμόγελο και κάντε τους ανθρώπους της ζωής σας να νιώσουν μοναδικοί. Θεωρήστε την καινούργια χρονιά αφετηρία για ένα καλύτερο αύριο.
Εύχομαι ολόψυχα καλές γιορτές με υγεία, αγάπη και ειρήνη για όλο τον κόσμο! Είθε να αποχαιρετούμε Αλεξάνδρειες και να αναπροσδιορίζουμε το ταξίδι της Ιθάκης μας για πολλά – πολλά χρόνια ακόμα!
Χατζηκυριάκου Παντελής
Ονομάζομαι Χατζηκυριάκου Παντελής και είμαι από τη Θεσσαλονίκη. Αν και λογιστής στο επάγγελμα, η σχέση μου με τους αριθμούς παρέμεινε τυπική.
Στα 29 μου χρόνια, κοιτάζοντας πίσω μου με θυμάμαι από μικρό να αποτυπώνω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου δεξιά κι αριστερά. Άλλες φορές σε ένα παγκάκι σε κάποια από τις παιδικές γειτονιές της δεκαετίας του 90’, αργότερα στο περιθώριο των σχολικών μου βιβλίων, στη συνέχεια σε κάποιο αμφιθέατρο της σχολής μου κι έπειτα σε ένα τεφτέρι που με συντρόφευε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας μου.
Λάθος επιλογές έκανα και θα κάνω πολλές ακόμη. Όλες τους όμως τις έκανα σε συνάρτηση με τον αθλητισμό και τη γραφή. Αυτά ήταν το οξυγόνο μου. Η εκτόνωση του σώματος και του πνεύματος μου. Οι μόνες σταθερές αξίες σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο που μου θύμιζαν ποιος είμαι και τι θέλω.
Μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη, θα πορευτούμε παρέα με αναλύσεις απόψεων, προσωπικές ανησυχίες, εξορμήσεις στην επικαιρότητα και καταθέσεις ψυχής.
Κυρίες και κύριοι, καλό μας ταξίδι!
