Ανάκληση

Διψασμένα όνειρα.
Κάποια ατέρμονη νύχτα
λαχταρά τις παραισθήσεις.
Κι απ’ όλες τις λέξεις της σιωπής,
μονάχα η ανάκληση
σκορπά το άρωμά της.

Πετάξαμε τα όνειρα
στου νόστου το βωμό.
Τρόμαξε η μοναξιά τη σκέψη.
Κι οι αναμνήσεις,
σα στιχάκια ενός θρήνου,
τραγουδούν για τους θνητούς,
τραγούδια αθανασίας.

Ένας θίασος ο ουρανός,
με το φεγγάρι θεατή,
σ’ ένα σενάριο φθηνό,
κάποιας ατέρμονης νύχτας.

Ελίνα Δερμιτζόγλου