Ανοίγεις τα μάτια σου και αναζητάς ό,τι γνωρίζεις στον περιβάλλοντα χώρο. Αισθάνεσαι ανακούφιση που βρίσκεσαι εδώ. Το βλέμμα κατευθύνεται έξω δεξιά στα κόκκινα φώτα από τις ανεμογεννήτριες πάνω στο βουνό. Ακολουθείς τα χρώματα του ουρανού, το έντονο γαλάζιο στο κέντρο και το γλυκό πορτοκαλί που αχνοφαίνεται στα αριστερά, έχει ξημερώσει!
Θυμάσαι τη φράση “ποτέ καμία δύση δεν κέρδισε την ανατολή – πόσο όμορφη και πόσο αληθινή”. Ο ήχος της αφύπνισης σε ξαφνιάζει. Αρπάζεις το ρολόι και το σταματάς. Τραβάς με δύναμη τα σκεπάσματα μέχρι το κεφάλι σου και κλείνεις ερμητικά τα μάτια. Θέλεις να διατηρήσεις την θαλπωρή από τη χαλάρωση του ύπνου. Επιμένεις να επαναφέρεις με την σκέψη σου αυτό που ένιωσες κοιτάζοντας την απόλυτη ομορφιά του ορίζοντα. Σκέφτεσαι την ώρα, ανοίγεις τα μάτια και η μαγεία έχει χαθεί.
Ετοιμάζεσαι γρήγορα και αφήνεις τη σκέψη για πρωινό. Θα πάρεις ένα διπλό καφέ στη δουλειά. Κλειδώνεις και φεύγεις . Η εξωτερική θερμοκρασία είναι όπως την υπολόγισες, έχεις ντυθεί σωστά. Ο καιρός είναι καλός σήμερα. Πηγαίνεις με τα πόδια την συνηθισμένη διαδρομή και οργανώνεις το χρόνο που θα χρειαστείς για τις υποχρεώσεις της ημέρας. Ανταλλάσσεις τυπικές καλημέρες με κάποιους γνωστούς. Τώρα προχωράς μπροστά από τα καταστήματα με τις τεράστιες βιτρίνες. Ο ήλιος χτυπάει πάνω στα τζάμια και αυτά μοιάζουν με καθρέφτες.Φαίνεσαι πεντακάθαρα πάνω τους, βλέπεις το είδωλό σου.
Παρατηρείς καλύτερα και βλέπεις εσένα! Ασυναίσθητα τινάζεσαι προς τα πίσω. Έχεις αλλάξει! Οι ώμοι σου είναι πιο κυρτοί, το σώμα φαίνεται να έχει χάσει την ενέργεια του. Τα μάτια σου μοιάζουν άδεια και το χαμόγελο μοιάζει καρικατούρα. Στέκεσαι εκεί και κοιτάς αμήχανα. Λυπάσαι για τον εαυτό σου. Τον συμπονάς. Νιώθεις ενοχή και ντροπή, όπως όταν έχεις αποξενώσει ένα αγαπημένο σου πρόσωπο. Αισθάνεσαι ένα έντονο σφίξιμο στο στέρνο να σε δυσκολεύει. Παίρνεις μια βαθιά ανάσα και ξεφυσάς τον αέρα. Προσπερνάς γρήγορα την εικόνα σου και στρέφεις αλλού το βλέμμα. Θα αργήσεις…
Φωτοπούλου Παρασκευή
Αγαπώ να διαβάζω και ειδικά Ελληνική Μυθολογία όταν έχω ελεύθερο χρόνο ασχολούμαι με την συγγραφή κειμένων.
Μια σκέψη για “Πολύτιμος χρόνος”
Κείμενο με έντονο εικαστικό ενδιαφέρον… Συναισθηματικό και ατμοσφαιρικό με ωραία και ανάλαφρη ροή σαν αεράκι! Συνέχισε να μοιράζεσαι τα κειμενά σου!