Διαφορετικό επίπεδο
Έρωτας μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικό πολιτισμικό επίπεδο. Αιώνας τον ανατροπών σου λέει, δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις συνεχίζει. Και εσύ κάθεσαι σε μια γωνιά και αναρωτιέσαι πότε οι σχέσεις των ανθρώπων ήταν εύκολες!
Απλά, στο πέρασμα του χρόνου και με την αλλαγή του κόσμου ολόκληρου, έγιναν πιο περίπλοκες. Φανταστείτε λοιπόν πως μοιάζει ο έρωτας όταν προσπαθεί να καλύψει τα κενά που υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων με διαφορετικό υπόβαθρο.
Σε ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει σε ανόμοιες οικογένειες, με διαφορετική οικονομική επιφάνεια, διαφορετική μόρφωση, με διαφορετική εθνικότητα πολλές φορές και σχεδόν πάντα με διαφορετικές συνήθειες στην καθημερινότητα τους, ανάλογα με τα στοιχεία που ο καθένας έχει πάρει από την οικογένεια του και τον τρόπο που έχει μεγαλώσει αντίστοιχα.
Ερχόμαστε στο τώρα λοιπόν, στη χώρα μας κατά κύριο λόγο, μετά την έναρξη της οικονομικής κρίσης που τέτοιες διαφορές τείνουν να εξαλειφθούν. Αν και τα δεδομένα έχουν αλλάξει, τα διαφορετικά ερεθίσματα που κουβαλάει ο καθένας μας, διαμορφώνουν και τη μετέπειτα πορεία του και κατά συνέπεια τη σχέση του με το άλλο φύλο.
Έτσι, αν οι σχέσεις των ανθρώπων χαρακτηρίζονταν μια φορά δύσκολες στο παρελθόν, φανταστείτε ακόμα και στις μέρες μας το βαθμό δυσκολίας όταν οι άνθρωποι προέρχονται από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες.
Και εδώ έρχομαι να ρωτήσω : μπορεί ο έρωτας να παραμερίσει τυχόν λεπτομέρειες και να γεφυρώσει το χάσμα; Φαινομενικά μπορεί!
Άλλωστε, όλοι το ‘χουμε δει να γίνεται. Όπως έχουμε δει και την εξέλιξη. Τι συμβαίνει όταν οι διαφορές είναι τέτοιες που δεν είναι ικανές τελικά να «δέσουν» τους ανθρώπους; Ο χρόνος έρχεται έτσι και αλλιώς να ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Αν υπάρχουν δυνατά συναισθήματα είναι ικανά να στηρίξουν το ζευγάρι. Αν όχι, όταν η έλξη και το πάθος τελειώσουν έρχονται στην επιφάνεια όλα εκείνα τα μικρά που καθορίζουν τις σχέσεις των ανθρώπων.
Για παράδειγμα αν όλα κυλούν χωρίς αναταράξεις, το πρόβλημα δεν θα βγει στην επιφάνεια αν όμως συμβεί, οι διαφορετικές προτιμήσεις στον καθημερινό τρόπο ζωής όπως είναι η διαβίωση, η απόκτηση αγαθών, ο τρόπος διασκέδασης μα το πιο σημαντικό, ο τρόπος σκέψης και αντιμετώπισης στη λήψη αποφάσεων θα φέρουν τη σύγκρουση πιο γρήγορα.
Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν πάντα ίδιο. Ομηρικοί καυγάδες και στροφή προς την αντίθετη κατεύθυνση. Σίγουρα και εδώ υπάρχουν οι εξαιρέσεις στον κανόνα. Μπορεί μεν να υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση αλλά η παιδεία που κουβαλάει ένα άτομο από την οικογένεια του να είναι ικανή να αντιστρέψει την κατάσταση και να καλύψει τυχόν κενά.
Προσοχή! Δεν συμβαίνει συχνά και για αυτό ονομάζεται «εξαίρεση».
Τώρα εσείς με το δίκιο σας θα αναρωτηθείτε: μα τι λέει! Δηλαδή θα πρέπει να ερωτευόμαστε μόνο άτομα του «κύκλου μας», όπως έλεγε και η Τασώ Καββαδία και να περιορίσουμε τις επαφές μας; Μα φυσικά όχι! Θα ήταν τουλάχιστον αστείο.
Αποφάσισα να ασχοληθώ με το παρόν θέμα θέλοντας να αναδείξω το αγκάθι που μένει όταν μαραθεί το τριαντάφυλλο και συγκεκριμένα τα χιλιόμετρα που καλούνται να διανύσουν δύο άνθρωποι από «διαφορετικούς κόσμους» όπως συνηθίζουμε να λέμε.
Νομίζω πως και εδώ αξία έχει η υπομονή που κάποιος μπορεί να επιδείξει και η κατανόηση του διαφορετικού τρόπου σκέψης.
Δεν υπάρχει και εδώ μαγική συνταγή. Μόνο καλή διάθεση και επιθυμία για τη διατήρηση όλων όσων έχουμε αποκτήσει. Σίγουρα, δεν πρέπει να φοβηθούμε να κατέβουμε ή να ανέβουμε επίπεδο αν αξίζει τον κόπο. Οι λεπτομέρειες που αφορούν στο πόσο ακριβό θα είναι το ντύσιμο μας ή σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει το παιδί μας, φαντάζουν μικρές μπροστά στην ανάγκη μας να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί με τον άνθρωπο που επιλέξαμε. Και μπορεί να είναι δύσκολο να εξηγήσουμε με λέξεις αυτή μας την ανάγκη, όμως αν το δούμε ψύχραιμα θα ξεσπάσουμε σε γέλια καθώς θα διαπιστώσουμε πως η αξία βρίσκεται σε διαφορετικά, μικρά πράγματα πολλές φορές.
Το πιο σημαντικό όμως είναι η κατανόηση κάθε ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Άρα λοιπόν δεν είναι και τόσο σημαντικός ο άνθρωπος του «κύκλου μας», αλλά η ευελιξία του ίδιου μας του κύκλου απέναντι στις αντιξοότητες!
Αγαπάω τους ανθρώπους, όσο και τις λέξεις μου.
Τα μουτζουρωμένα και τσαλακωμένα χαρτιά, μοιάζουν με μια συννεφιασμένη ημέρα που περιμένει τον ήλιο να κάνει πρεμιέρα.
Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να ονειρεύεται και να ελπίζει.
Κάθε τι που ανασαίνει, είναι η δική μου έμπνευση.
Και είναι τόσο όμορφοι οι άνθρωποι, όταν γίνονται λέξεις στα μουτζουρωμένα σου χαρτιά!
