Η βαλίτσα

Η βαλίτσα πάνω στο κρεβάτι.

Άτσαλα ριγμένη. Με βιασύνη. 

Άτακτες σκέψεις.

Η κενή σου ματιά, πάνω μου.

Μοιάζουν όλα σε σύγχυση.

Το μόνο σίγουρο, είναι το εισιτήριο που βιάστηκες να βγάλεις.

Φαίνεσαι τόσο σίγουρη για το ταξίδι αυτό.

Θα είχε νόημα να σου πω, πόσο θέλω να μείνεις;

Μα, εσύ, ούτε με κοιτάς, δε μιλάς.

Πληγωμένος εγωισμός, πίσω από τα αγαπημένα μάτια σου, αυτά, τα πράσινα!

Τι λέξεις να πω, οι πράξεις μιλούν πρώτες.

Σαν παιδί θύμωνα κι έκλεινα την πόρτα στην αγάπη μας. 

Παίζοντας παιχνίδια χαζά.

Φθάνοντας την ανοχή σε οριακά σημεία.

Πόσα λάθη έκανα! Ανόητα, αδικαιολόγητα λάθη.

Όμως, σ’ αγάπησα, χωρίς να μπορώ να φανταστώ ότι θα μπορούσα να σε χάσω. 

Αφελώς αφέθηκα στην τόση σιγουριά μου.

Μα, είναι αργά.

Και δεν μπορώ να σ’ εμποδίσω πια.

Όμως, η βαλίτσα θα παραμένει άδεια, όσο κι αν τη γεμίσεις, γιατί οι αναμνήσεις σου, είμ’ εγώ. Το ρούχο μου, είσ’ εσύ. Κι αυτό, καμμιά συνθήκη δεν μπορεί να το αλλάξει.

Εύη Μαυρογιάννη / Ψυχανεμίσματα – Εύη Μαυρογιάννη