Κενά σαν ντενεκέ συναισθήματα
Εξακολουθείς να κάνεις τα ίδια λάθη, παραμελώντας τα δικά σου θέλω.
Υποτίμησες τις αντοχές της ψυχής σου και καθημερινά τη συνθλίβεις.
Όσο κι αν προσπαθείς πάντα θα παίρνεις λιγότερα από όσα αξίζεις και ξέρεις γιατί;
Έμαθες μόνο να δίνεις.
Το να πάρεις το θεωρούσες σίγουρο νομίζοντας ότι όλοι πράττουν σαν κι εσένα.
Εθελοτυφλείς όλο και περισσότερο.
Αντί να ξυπνήσεις μονομιάς μετά από τα τόσα χαστούκια που έχεις φάει και να αλλάξεις πλεύση στη ζωή σου να μάθεις επιτέλους τους ανθρώπους και να αδιαφορείς κάθεσαι και λες και ευχαριστώ για τα κενά σαν ντενεκέ συναισθήματα που εισπράττεις.
Σκύψε κι άλλο γιατί δεν μπορούν όλοι να ανέβουν στο σβέρκο σου.
Θυμάμαι πότε έκανε κάποιος κάτι για σένα γιατί ήθελε να σε δει να χαίρεσαι;
Επειδή ήθελε να σε δει να χαμογελάς και να δει τα μάτια σου να λάμπουν;
Που τέτοια τύχη ε;
Θα σου πρότεινα να ρίξεις σε όλους έναν χαιρετισμό μιας ανοιχτής παλάμης και να εξαφανιστείς από όλους, αλλά βλέπω ότι δεν έχεις τη ψυχή να το κάνεις. Σου λείπουν τα κότσια.
Μείνε εκεί και ψάξε μέσα στα σκουπίδια της ζωής σου μήπως βρεις κανέναν να σου δώσει τη χαριστική βολή.
Θα είμαι εκεί να σε κοιτώ.
Θα σε χειροκροτήσω κιόλας για να πάρεις θάρρος βρε, να συνεχίσεις ώσπου να σε δω να ξεψυχάς.
Μόνο τότε θα φύγω και ξέρεις δε θα στεναχωρηθώ καθόλου για σένα.
Γιατί δε λυπήθηκες εσύ τη ζωή σου και τους άφησες όλους να σε εξαφανίσουν.
Ιωάννα Δαμηλάτη