Μέσα μου κοιμάται μια θλίψη

Μέσα μου κοιμάται μια θλίψη
για όλα αυτά που κατά καιρούς 
σου φώναζα κι εσύ αρνιόσουν
πεισματικά να ακούσεις.

Μέσα μου κοιμάται μια θλίψη
για όλα εκείνα που σου χάρισα
από καρδιάς, κι εσύ εκμεταλλεύτηκες
και τα θεώρησες δεδομένα.

Μέσα μου κοιμάται μια θλίψη 
για όλα τα ψίχουλα της αγάπης σου 
που καιρό τώρα ζητιάνευα 
κι εσύ τα ονόμαζες θησαυρούς.

Μέσα μου κοιμάται μια θλίψη,
την οποία στάθηκες ανίκανος
ν’ αναγνωρίσεις πίσω από το 
λαμπερό κατά τ’ άλλα χαμόγελό μου.

Μέσα μου κοιμάται μια θλίψη,
που χρόνια μέσα μου τη νανουρίζω
με τα πιο γλυκά τραγούδια σαν να’ τανε μωρό,
φοβούμενη μην την ξυπνήσω από το λήθαργο που έχει πέσει.

Ξέρω πια όμως καλά, πως όταν τελικά πάψω να το κάνω,
θα βγει από μέσα μου, όχι σαν τις προσεγμένες λέξεις 
που τόσο καιρό σου έλεγα,
μα σαν κραυγή μωρού που είχες για χρόνια παραμελημένο.

Ελισάβετ Ηλιούδη

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *