Μιλάνε…

Μιλάνε για ιούς,
γι αρρώστιες και νοσήματα.
Εγώ γνωρίζω τον ιό της αγάπης μοναχά.
Δεν καταστρέφει, δημιουργεί.
Στην άγονη γη φύει καρπούς
και αναπαράγει την καλοσύνη.

Μιλάνε για καταστροφές,
πάσης φύσεως φυσικές και μη.
Εγώ την καταστροφή του έρωτα γνωρίζω μοναχά.
Την φθορά του εγωισμού.
Την κατάπτωση της αδιαφορίας.
Την ανύψωση της ειλικρίνειας.

Μιλάνε για απομόνωση,
για ειρκτές νου κι αισθημάτων.
Εγώ τη μόνη μοναξιά τη γνώρισα στα μάτια.
Στο βλέμμα της απάθειας ανθρώπων που κάποτε
ένιωσαν πολλά και τώρα τίποτα.
Στα άδεια μάτια παιδιών που έχασαν τους γονείς τους.

Μιλάνε για στέρηση ελευθερίας,
για περιορισμούς κι επιβολές.
Εγώ την ελευθερία τη γνώρισα μέσα μου.
Στα αδέσμευτα αισθήματα και το ανυπότακτο χαμόγελο
σε σκοτεινούς καιρούς.
Στο σκοπό που νανουρίζει τα όνειρά μου.

Μιλάνε για έρεβος,
για αβύσσους και βυθούς.
Ρώτησαν ποτέ από πού πηγάζει το φως τους;
Οι σκιές προβολές φωτός είναι.
Όσο δυνατότερη η πηγή τόσο αβυσσαλέα η σκιά.
Η λαμπρότερη ευτυχία ξεπηδά από τη μεγαλύτερη δυστυχία.

Ο κόσμος ξέρει να μιλά,
αυτό διδάχθηκε να κάνει.
Εσύ μάθε να ακούς.

Γύρω σου, εσένα, την ψυχή σου.
Μάθε να αφουγκράζεσαι την αλήθεια πριν την πιστέψεις.
Άκου· ίσως σταματήσουν να μιλούν.

Φιλίνα Ιγνατιάδου