Απαρνητές της αγάπης
Αποκαρδιωτικά λίγοι και με μη στέρεα συναισθήματα εμφανίζονται πολλοί εδώ και καιρό.
Μικρόψυχοι και ανόητοι, με έναν τσαμπουκά άνευ ουσίας απέναντι στη ζωή, λες και δεν αγαπούν τους εαυτούς τους.
Συμπεριφέρονται κουβαλώντας μαυρίλα μέσα τους, σέρνουν μαζί τους τη σκιά του αθανάτου. Η έπαρση απέναντι στη ζωή ξεπερνάει κάθε όριο που συλλαμβάνει ανθρώπινος νους.
Δεν αγαπούν τους εαυτούς τους και έχουν την απαίτηση να τους αγαπήσουν και να τους σεβαστούν οι άλλοι.
Δεν αφουγκράζονται την αγάπη πουθενά, έμαθαν να την απαρνιούνται με περίσσιο θράσος και κάνουν συνεχείς εσωτερικούς πολέμους με εκείνη, λες και φοβούνται να συναντηθούν μαζί της. Ναυαγούν καθημερινά στη δυστυχία τους.
Χαραμίζουν τα πολύτιμα βήματά τους και όταν η αγάπη βρεθεί στο δρόμο τους την ξεπερνούν με βήματα γρήγορα γυρνώντας της την πλάτη σαν να μην την έχουν ανάγκη.
Τι και αν εκείνη υπομονετική και συμπονετική τους δίνει άπειρες ευκαιρίες, εκείνοι ποτέ δεν συντάσσονται στο πλευρό της, φοβούμενοι ότι θα καούν από το φως και την αλήθεια.
Γιατί η αγάπη είναι αλήθεια.
Ήταν πάντα εξοικειωμένοι με το συναίσθημα του πόνου, ακόμη κι κατά καιρούς αυτό δεν είχε λόγο ύπαρξης στη ζωή τους.
Μέσα τους ποτέ δε γεννήθηκε η αγάπη. Όσες φορές και αν εκείνη προσπάθησε, αυτοί επέλεγαν να τη διαλύσουν.
Τι και αν έκατσε δίπλα τους τα βράδια και προσπάθησε να απαλύνει τρυφερά τον πόνο τους, ποτέ τους δεν της το αναγνώρισαν. Στενόκαρδοι και αναιδείς. Μέσα τους φωλιάζει η χαζή ελπίδα πως όλα μπορούν να τα καταφέρουν μονάχοι τους. Και ας στερούν από τους εαυτούς τους το οξυγόνο της ζωής.
Και ολοένα και απομακρύνονται από δίπλα της. Αλήθεια, αναρωτιέμαι, ποτέ δεν κατάλαβαν πόσο κακό κάνουν στις ψυχές τους; Δεν έκαναν ποτέ την παραμικρή προσπάθεια να αυξήσουν τις πιθανότητες να ευτυχίσουν.
Άνθρωποι που επέλεξαν να παραμείνουν προσκολλημένοι στην άμυνα με το φόβο της ήττας. Λες και ηττήθηκε ποτέ κάποιος από την αγάπη.
Κύριες και κύριοι, δεν είστε άξιοι ούτε για να σας λυπηθώ.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
