Θεοποιήσαμε τη μετριότητα και επιλέξαμε να απαρνηθούμε την ελεύθερη βούληση.
Επιλέξαμε επιπόλαια να πιστέψουμε σε οτιδήποτε δε συνιστά μισή σκέψη. Βαρεθήκαμε να σκεφτούμε.
Ενέργειες και πράξεις από πλευράς μας λες και δεν υπήρχε δεύτερη επιλογή.
Και ο καθοριστικός παράγοντας των πράξεων που μας ανάγκασε να οδηγηθούμε εκεί ήταν το στενό μυαλό μας.
Χάσαμε την επιλογή της ελευθερίας του μυαλού μας χάρη σε κάτι ανθρωπάκια της δεκάρας.
Μας εξύψωσαν το «εγώ» μας και μας στέρησαν την ελευθερία μας ουσιαστικά.
Αδυνατούμε καιρό να παραδεχτούμε ότι άλλες δυνάμεις καθορίζουν τις πράξεις μας.
Φτάσαμε σε ένα σημείο να απαρνηθούμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Αυτό με μια λέξη αυτοκαταστροφή το λένε.
Επιτρέψαμε στους άλλους να προκαθορίζουν εμάς.
Έπαιρναν αποφάσεις άλλοι για εμάς και εμείς δεν αποφασίζαμε για τον εαυτό μας.
Τα κουτάκια της «σωτηρίας» μας ήταν σταμπαρισμένα από άλλους.
Κατάσταση πολύ δύσκολη στην κατανόησή της γιατί μας πλάσαραν τις «σαγηνευτικές» τους σκέψεις που αφορούσαν τις ζωές μας.
Απερίσκεπτα μετατρέψαμε τους εαυτούς μας σε αντικείμενα και ενεργούσαμε με βάση τα συμφέροντά των άλλων.
Θορυβηθήκαμε να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας από φόβο μήπως και ξεβολευτούμε.
Βολευτήκαμε στις ταμπέλες που μας έβαλαν οι άλλοι με προκαθορισμένους ρόλους.
Σκλαβιά λοιπόν.
Και μετά έχουμε το θράσος να μιλάμε για ήττα.
Ηττηθήκαμε εντός του κάστρου μας.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
