Ο απόηχος του έρωτα

Στα φημισμένα μονοπάτια
μιας ξεχασμένης αβύσσου,
κληθήκαμε να τραγουδήσουμε
τον ύμνο του έρωτα,
μα ξέχασε τις νότες
η ορχήστρα.

Σαν ένα πλοίο που,
αγκομαχώντας,
ανοίγεται σε μια θάλασσα,
που το βυθό της ρήμαξε
ο βούρκος της μοναξιάς,
μα ο καπετάνιος
συνεχίζει να επιπλέει
στα νεκρά νερά της.

Ρημάξανε το πλοίο τα σκυλόψαρα.
Έγδαρε την ελπίδα
η αλμύρα
κι ο θόρυβος
απ’ τη σειρήνα πανικού,
σαν εξαγριωμένη θύελλα
θαμπώνει το ταξίδι.

Ελίνα Δερμιτζόγλου