Χριστός Ανέστη!
Άφησε μας Χριστέ μου, λίγο να σε νιώσουμε. Άφησε μας να έρθουμε ξανά κοντά σου. Ανάσταση ήλθε. Η Ανάσταση σου. Μα τα χέρια μας άδεια από το Άγιο Φως σου. Λυπήσου μας για χιλιοστή φορά. Ανάξιοι είμαστε, το ξέρουμε. Μα σ’έχουμε τόση ανάγκη.
Ημέρα χαράς η σημερινή. Ημέρα γιορτής. Μα κάποιοι θα γευματίσουν μόνοι τους. Κάποιοι ούτε καν θα φάνε. Άδειασαν τα σπιτικά τους. Θα περάσει όμως. Όπως πέρασαν και άλλα. Δοκιμασίες είναι, που μόνο Εσύ γνωρίζεις το λόγο που τις Επιτρέπεις.
Μα έχουμε Πίστη μέσα μας. Ελπίζουμε. Γι’ αυτό και δε φοβόμαστε. Θα γιορτάσουμε σήμερα αυτή τη Λαμπρή ημέρα. Έστω και μόνοι μας. Μα θα χαμογελάμε. Γιατί θα έχουμε την καλύτερη παρέα. Τη δική Σου Παρέα Χριστέ μου. Σήμερα θα σε καλέσουμε στο τραπέζι μας. Θα μας το ευλογήσεις. Θα σου μιλήσουμε. Θα μας αγκαλιάσεις.
Ας χτυπήσουμε τις δικές μας καμπάνες. Τις καμπάνες της καρδιάς μας και ας πούμε δυνατά Χριστός Ανέστη!!!
Αληθώς, θα μας Πεις, δίχως να σε ακούμε.
Μας Αγαπάς, δίχως να μας διαχωρίζεις.
Μας Ευλογείς.
Μας Ελεείς.
Μας Πονάς.
Όλοι μας, Παιδιά σου.
Μια διαφορετική Ανάσταση η φετινή, μα η Αγάπη μας για Σένα συνεχίζει και θα συνεχίζει για πάντα.
Στα αυτιά μου ηχούν οι χαρμόσυνες καμπάνες του ουρανού. Αγγέλους ακούω να ψέλνουν δυνατά
“Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος”.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
