Τέτοιες μέρες είθισται να θεωρούνται μέρες χαράς, μέρες ηλιόλουστες, οικογενειακές. Συνοδεύονται με γέλια και αγάπη και φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά. Το τραπέζι φοράει τα γιορτινά του και οι παραδόσεις προσδίδουν ένα αίσθημα υπερηφάνειας για τον τόπο καθενός. Όλα βαίνουν καλώς και τα χωριά έχουν την τιμητική τους, είναι ο καιρός που υποδέχονται κάθε λογής καλεσμένο, ντόπιους, ξένους, τουρίστες. Όλοι μαζί δημιουργούν ένα εξαιρετικό σκηνικό που θυμίζει τις παλιές δόξες των χωριών.
Αυτές οι μέρες όμως δεν είναι το ίδιο χαρμόσυνες για όλους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους ανθρώπους που δουλεύουν τέτοιες μέρες για να εξυπηρετήσουν εμένα και εσένα. Δεν υπάρχουν γιορτές για αυτούς τους ανθρώπους, μόνο η δουλειά που θα προσφέρει ένα μεροκάματο. Εκείνους λοιπόν που θα συναντήσεις έξω αυτές τις μέρες και θα θελήσουν να σε εξυπηρετήσουν με το χαμόγελο, να τους σέβεσαι παραπάνω.
Δεν είναι μόνο όμως οι εργαζόμενοι, είναι κι οι άνθρωποι που άφησαν το σπίτι τους για ένα καλύτερο αύριο, ένα αύριο με αισιοδοξία. Τώρα χιλιόμετρα μακριά από τους αγαπημένους τους συλλογίζονται τι είναι αυτό που αξίζει περισσότερο τελικά. Η μητρική και η πατρική φιγούρα, οι υπόλοιποι συγγενείς και οι σύντροφοι είναι σαν ένα λουλούδι στις καρδιές τους, που τέτοιες μέρες τα αγκάθια τους τσιμπάνε και η μοναξιά στον ξένο τόπο θεριεύει.
Η μεγαλύτερη μου πικρία όμως είναι ότι τέτοιες μέρες υπάρχουν άνθρωποι ηλικιωμένοι που κανείς δεν σκοπεύει να γιορτάσει μαζί τους. Εκείνοι οι σοφοί άνθρωποι που όλα τα μελέτησαν καλά για τη ζωή μα εκείνη τους άφησε μόνους, σε κάποιο ίδρυμα, σε κάποιο νοσοκομείο, σε κάποιο παγωμένο για τους υπόλοιπους σπιτικό. Άνθρωποι παραμελημένοι και μοναχικοί γιατί έτσι όρισαν οι άλλοι, άνθρωποι που έχουν να σου διηγηθούν τόσες ιστορίες για το Πάσχα, μα εσύ δεν θα τις μάθεις, αφού δεν σκέφτηκες να τους επισκεφτείς. Δεν υπάρχει κανείς πιο σπουδαίος από κείνους που στις ρυτίδες του προσώπου τους κρύβουν τη στεναχώρια και τη συγκίνησή τους για να μην τις ανακαλύψει κανείς.
Φέτος, εύχομαι κανένας να μη βρεθεί μακριά από τους αγαπημένους του αυτές τις μέρες. Δεν χρειάζονται δώρα, η παρουσία μας στις ζωές τους από μόνη της αποτελεί το πιο σημαντικό δώρο. Μην είσαι απών από δίπλα τους φέτος. Εύχομαι καλό Πάσχα και μία ακόμα καλύτερη εσωτερική ανάσταση, σε όλους, από τα βάθη της καρδιάς μου.
Βαλέρια Γιώτη
