Ανάσταση

Ανάσταση στο σπίτι,
ανάβεις το κερί.
Ας φωτιστεί η ψυχή,
με ένα τόσο δα κεράκι.

Αφήνεις τα βάρη,
κυλιέσαι στο σκοτάδι
μέχρι να αναστηθείς.

Όταν τον δικό σου σταυρό κουβαλάς,
κι είσαι με τo στόμα το χώμα,
σκέψου λίγο αυτούς που είναι πιο χαμηλά.

Μια Ανάσταση
από τον πόνο θες
-με αυτόν που ένα έγινες-
και τότε, μάτια μου,
διάσταση δε θα έχουν οι ψυχές.

Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης