Η κυριαρχία του «Εγώ»
Ξυπνάς κάθε πρωί, συνέρχεσαι από το λήθαργο του ύπνου και είναι η ώρα που φανερώνονται οι εσωτερικές ρωγμές.
Αυτή η καθημερινή προσήλωση στο χτίσιμο του «εγώ» δημιουργεί ουσιαστικά κενά στο εσωτερικό του ανθρώπου.
Υπάρχει μια εγωιστική κινητικότητα του «εγώ» και μια συνεχής ακινησία του «εμείς».
Και εκεί ξεκινούν τα μεγάλα λάθη, τα οποία στη συνέχεια είναι μεν φανερά, αλλά αργά για να διορθωθούν.
Και μπορεί να ερχόμαστε και να φεύγουμε μονάχοι από αυτόν εδώ τον κόσμο, αλλά λησμονούμε ότι κατά την παραμονή μας στον πλανήτη έχουμε ανάγκη και άλλους ανθρώπους.
Θολώνεται μπροστά μας το εμείς και με την έπαρση και την αυθάδεια του εγώ, πιστεύουμε λανθασμένα ότι φθάσαμε στον τελικό μας προορισμό, αλλά η ουσία μας δείχνει ότι δεν έχουμε προχωρήσει ούτε μισό βήμα.
Αυτή η εμμονική στάση στο εγώ κατά βάθος προετοιμάζει τον άνθρωπο για μεγάλα βάσανα.
Δεν τον αφήνει να απελευθερωθεί από τα δεσμά του εαυτού του και τον κρατά σιδηροδέσμιο με τις εσωτερικές εγωιστικές του αλυσίδες.
Και όσο και αν αυτοπαρουσιάζεται σαν ανεξάρτητος είναι ορατό πως πλέον δεν είναι με τις καταστροφικές επιλογές του.
Αυτή η εσωτερική υπακοή του στερεί την αξιοπρέπεια και κυρίως την ελευθερία του, αφού αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί ότι πέρα από αυτόν υπάρχουν και άλλοι σε αυτό το σύμπαν.
Η άρνηση του εμείς επιφυλάσσει τέλος οδυνηρό, όταν συνειδητοποιήσουν τις διαφορές. Και τότε δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής και η ώρα της αγωνίας και του φόβου μοιραία θα ηχήσει.
Για να οδηγηθούμε σε μερική εσωτερική άνθηση πρέπει να απαλλάξουμε τον εαυτό μας από το περιττό εγώ.
Η κυριαρχία του, αποκαλύπτεται οδυνηρά μπροστά μας και τότε ίσως είναι αργά να πάρουμε απόσταση.
Όταν λοιπόν αποκαλυφθεί ο θαυμαστός κόσμος του εμείς τίποτα δεν θα μας κρατάει αιχμάλωτους σε έναν κόσμο που καταντά φυλακή.
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
Αγαπητή κα. Μαρύσα Παππά. Δεν είναι καθόλου κενό ή ματαιοδοξο να παραδεχτούμε πως όλα ξεκινούν από το εγώ. Στην γέννηση ενός μωρού το απόλυτο εγώ του DNA του είναι αυτό που υπάρχει στην αρχή. Στον θάνατο το απόλυτο εγώ-μοίρα είναι αυτό που καθορίζει από τι, πως (με ταλαιπωρία ή όχι) και πότε θα πεθάνουμε. Το εμείς είναι πολύ σημαντικό για τις σχέσεις, τις κοινωνικές μας αλληλεπιδράσεις, οικογένεια κλπ. Και σίγουρα έχεις μεγάλη σημασία στην ποιότητα της ζωής μας. Όμως ποτέ με πότε κα.Παππά μην ξεχνάτε το εγώ. Πότε μα ποτέ μην βιάζεται δεύτερο το εγώ μετά το εμείς. Το εγω σας κα.Παππά είναι αυτό που σας έδωσε ο ωραίο παρουσιαστικο που έχετε, το εγώ του χαρακτήρα σας, σας έκανε να βρείτε τον κατάλληλο σύζυγο που ταιριαζετε. Άλλοι άνθρωποι δεν είχαν αυτή την τύχη, να έχουν αυτό το εγώ σαν εσας. Το θεωρώ πολύ άσχημο, προσβλητικό και υποκριτικό να ακούω ανθρώπους που δεν έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα με το εγώ τους, είναι όμορφοι, υγιείς, έξυπνοι, κι’αυτοί οι άνθρωποι να λένε φιλοσοφιες ότι δεν πρέπει να δίνουμε σημασία στο εγώ…. Τι να πεις..