Η καινούργια μας πραγματικότητα
Τον τελευταίο καιρό οι άνθρωποι που ξέρω έχουν συντονιστεί αποκλειστικά σε ένα διαφορετικό μήκος κύματος που μοιάζει ίδιο αλλά στην ουσία διαφοροποιείται στον καθένα.
Ξέρω ότι όσοι μπουν στον κόπο να με διαβάσουν, κάπου βαθιά μέσα τους νιώθουν ακριβώς αυτό που περιγράφω, χωρίς να περιγράφονται λεπτομέρειες, προς το παρόν.
Έτσι λοιπόν αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι τούτος εδώ ο εγκλεισμός που παγκόσμια και ταυτόχρονα βιώσαμε μας οδήγησε σε πρωτόγνωρα συμπεράσματα και συναισθήματα.
Βέβαια υπάρχει και η κατηγορία ανθρώπων που δεν αισθάνθηκε αλλά απλά αφέθηκε στο χρόνο να περάσει.
Στην αρχή ανακαλύψαμε και ξαναγνωριστήκαμε με τους οικείους μας. Η δεύτερη μεγάλη μας έκπληξη είναι ότι ο ελεύθερος χρόνος που μας δόθηκε, μας έκανε να παρατηρήσουμε τους ανθρώπους μας.
Το τρίτο και ελαφρώς μελαγχολικό συμπέρασμα είναι ότι ακόμα και αν δεν το θέλουμε ανήκουμε σε μια κοινωνία που δεν την διαχειριζόμαστε εμείς αλλά κάποιοι τρίτοι, αρκετές φορές παρά τη θέλησή μας. Είμαστε μέλη αλλά όχι πρωταγωνιστές.
Αυτό μας κάνει να νιώθουμε κάποιες στιγμές μια δυσφορία γιατί περιορίζεται η ελευθερία μας, η βούληση και τα θέλω μας.
Αυτό μας διαταράσσει συναισθηματικά γιατί εκεί που πιστεύαμε ότι βρήκαμε το νόημα της ζωής, βλέπουμε να μας το αλλάζουν. Και εκεί που ασυνείδητα και βιαστικά πιστέψαμε ότι ισορροπήσαμε και βρήκαμε δειλά τους βηματισμούς μας, πάλι διαταραχθήκαμε και χάσαμε τη σειρά μας.
Και εκεί μας τρομάζουν δικαιολογημένα οι στιγμές που έρχονται μπροστά μας.
Επειδή αυτό δε μας έχει ξανασυμβεί η λογική μας συγκρούεται γιατί δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία.
Αυτό σε κάθε περίπτωση τρομάζει γιατί δεν υπάρχει σταθερότητα στη ζωή μας. Μας κυριεύει ο πανικός και η αβεβαιότητα.
Κάτι άλλο σοκαριστικό που είναι πάντα δύσκολο, είναι ότι επιβάλλεται να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια που έρχεται στη συνέχεια.
Αυτά τα κλειστά σπίτια.
Αυτή η απομάκρυνση από τους ανθρώπους.
Αυτά τα απογεύματα που ο ήλιος έξω λάμπει και ενώ η φύση ανθίζει λείπουν τα γέλια, οι παρέες, οι συζητήσεις, προκαλούνται περίεργα συναισθήματα.
Αυτό είναι ένα πρόβλημα που και σε έμενα δημιουργήθηκε. Και δεν ξέρω πόσο εύκολο θα μου είναι στο μέλλον να ξαναονειρευτώ και να επιστρέψω σε έναν κόσμο που διαταράχθηκε τόσο πολύ και βαθιά.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
