Για να σταματήσω να πονάω χρειάζεται να απελευθερωθώ από τον έρωτα που έχω με τον πόνο. Κάτι που ποθώ και με εξιτάρει, πώς είναι δυνατόν να μην το έχω στην ζωή μου;
Όσο και αν δε μου αρέσει η ιδέα, αυτή είναι η αλήθεια. Τον λατρεύω, τον αγαπώ και ας με σκοτώνει λίγο λίγο. Η επιθυμία να βιώσω αυτό το συναίσθημα, να γίνω θύμα ξανά, κατακλείζει το σώμα μου. Χαμογελάω κάθε φορά που πλησιάζει, νιώθω λύτρωση και ευτυχία.
Κρυφά μέσα μου λαχταρώ τον πόνο. Τη θλίψη, την εγκατάλειψη. Όλα αυτά που με τόση ευκολία βίωνα τόσα και τόσα χρόνια. Συνήθεια χρόνων…
Catia Marjary
Αθεράπευτα ονειροπόλα, μα πεισματικά ρεαλίστρια. Δεν χωράω σε καλούπια, ούτε φοράω ετικέτες. Είμαι μια τρελή που την βρίσκει με το να αποτυπώνει στο χαρτί, ότι βασανίζει το μυαλό και την ψυχή της. Πιστεύω πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και η ζωή απρόβλεπτη.
Η δίψα της ψυχής μου για την γραφή είναι τόσο έντονη, κι αν κάτι έχω μάθει στην μικρή έως τώρα ζωή μου, είναι ότι όταν κάτι την καίει, είναι θέμα χρόνου να το κάνει πράξη.
Πολλά μπορώ να πω για εμένα, αλλά μου αρέσει να εξάπτω την φαντασία,να με ανακαλύπτουν και να διεκδικούν αυτό που έχω.
My moto: Love yourself and the universe will love you back, never give up, live and learn as much as you can.
