Έρρικα και Ανδρέας
Έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε πολλά site τέχνης, ιστορίας, ψυχολογίας ακόμα και μαγειρικής. Στον ελεύθερο χρόνο σου διαβάζεις άρθρα, ενημερώνεσαι και χαλαρώνεις. Πολύ παρατηρητική από τη φύση σου προσέχεις τις λεπτομέρειες, ειδικά όταν αυτές αφορούν υπαρκτά πρόσωπα. Σε ένα από αυτά τα site, πρόσεξες έναν άνθρωπο με ιδιαίτερη προσωπικότητα. Διάβαζες πάντα, με έντονο ενδιαφέρον τα εύστοχα σχόλια του και σε ενδιέφερε να τον γνωρίσεις, έστω και διαδικτυακά. Ήξερες ότι μόνο μιλώντας μαζί του θα καταλάβαινες, εάν είχε ουσιαστικό ενδιαφέρον για σένα. Ήσουν σίγουρη για τον εαυτό σου, γι’ αυτό και ένιωθες ότι μπορούσες να ριψοκινδυνεύσεις να μιλήσεις από απόσταση. Πίστευες στην ικανότητα σου να ξεχωρίζεις τον “άνθρακα από το θησαυρό”, επειδή είσαι μια γυναίκα έξυπνη, υψηλόβαθμα εργαζομένη και απολαμβάνεις το σεβασμό στο υπουργείο ανάπτυξης και επενδύσεων.
Πριν τα Χριστούγεννα του 2016, έκανες το βήμα να επικοινωνήσεις με τον Ανδρέα και έτσι ξεκίνησε η επικοινωνία μεταξύ σας. Σε κάθε συνομιλία σας, προσπαθούσες να καταλάβεις εάν ήταν αυτά τα αληθινά στοιχεία του. Αφού επιβεβαιώθηκες ότι είναι ο ίδιος άνθρωπος, εφησυχασμένη πια, συζητούσες άνετα μαζί του. Ο Ανδρέας ήταν ένας άνθρωπος με πολλές γνώσεις και πάντα πρόθυμος να μιλήσει. Οι συζητήσεις ήταν ουσιαστικές και ποτέ δεν είχαν ξεφύγει από ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Μοιραζόσασταν στιγμές από το χρόνο σας, καθισμένοι ο καθένας μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή του. Είχατε πολλά κοινά ενδιαφέροντα και ειδικά για θέματα που αφορούσαν την πολιτική. Συζητούσατε πιθανά σενάρια για την Ελληνική πολιτική σκηνή αλλά και τη διεθνή. Πολύ συχνά αστειευόσασταν με έξυπνες ατάκες και επιτυχημένα ανέκδοτα. Γενικά μιλούσατε πολύ, για τέχνη και πολιτισμό και φαινόταν να μην υπάρχει πλήξη από καμιά πλευρά. Εσύ ήσουν ενθουσιασμένη και περίμενες με χαρά, να επιστρέψεις στο σπίτι σου για να επικοινωνήσεις μαζί του. Είχες ξεπεράσει το στάδιο της αμφιβολίας και χωρίς να το πολυσκεφτείς, αφέθηκες να έχεις συναισθήματα για αυτόν. Πίστευες ότι βρήκες την αδελφή ψυχή σου. Όμως παρά τα όσα ένιωθες για εκείνον, δεν έκανες καμιά συζήτηση γι’ αυτό. Περίμενες υπομονετικά τη στιγμή που θα σου προτείνει να βρεθείτε από κοντά.
Είχε φτάσει στο τέλος της η Άνοιξη και ο καιρός ήταν ζεστός και ήταν υπέροχο να βρίσκεσαι έξω. Η ημέρα είχε μεγαλώσει και μπορούσες να κάνεις του κόσμου τις δραστηριότητες. Έναν απογευματινό περίπατο κοντά στην θάλασσα και μετά μια στάση για ένα ουζάκι. Να πας για ένα διήμερο στην έξοχη αλλά και να παρακολουθήσεις πολλές υπαίθριες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Στο γραφείο σου άρχισαν να έρχονται βροχή οι προσκλήσεις από τον κήπο στο Μέγαρο Μουσικής, από το Ηρώδειο και την Επίδαυρο. Χωρίς να κάνεις λόγο γι’ αυτό, χάριζες τις προσκλήσεις σε συναδέλφους και μείωνες κατά πολύ τις εξόδους σου. Ένιωθες ένα είδος δέσμευσης με τον Ανδρέα και θεωρούσες ότι εάν πήγαινες κάπου χωρίς αυτόν, θα είναι σαν να τον απατάς. Οι μέρες περνούσαν και μάταια περίμενες εκείνη την πρόσκληση από αυτόν για να συναντηθείτε από κοντά. Ήταν πραγματικά απίστευτο! ο Ανδρέας συνέχιζε την επικοινωνία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Έτσι πέρασε και το όλο το καλοκαίρι και τελικά είχε συμπληρωθεί ένας ολόκληρος ο χρόνος από την αρχή αυτής της γνωριμίας.
Αν και ήταν μόνο μια διαδικτυακή επαφή, εσύ είχες κάποιο είδος εξάρτησης από αυτό. Υπήρχαν στιγμές που ήσουν προστατευτική απέναντι του, σκεφτόσουν τι θα απογίνει εάν εξαφανιστείς. Όσο και αν προσπαθούσες να σκεφτείς λογικά και να πάψεις να συνεχίζεις την επικοινωνία μαζί του, τόσο και το ανέβαλες. Είχες επενδύσει συναισθηματικά σε αυτόν τον άνθρωπο και σου ήταν τρομερά δύσκολο να συνεχίσεις τη ζωή σου χωρίς αυτόν. Βρισκόσουν μέσα σε μια αδιέξοδη κατάσταση που σε βασάνιζε. Η μια πλευρά του εαυτού σου ήθελε να ξεκαθαρίσει την κατάσταση και η άλλη πλευρά φοβόταν να διακινδυνεύσει, για να μην τον χάσει. Δυστυχώς θα καταλάβεις πολύ αργότερα, ότι ‘’χάνεις κάτι, μόνο όταν το έχεις’’. Πέρασαν δυόμισι χρόνια από την αρχή της ιστορίας με τον Ανδρέα, χωρίς να τον έχεις συναντήσει και ουσιαστικά είσαι ανίσχυρη να το διαχειριστείς. Έχεις απελπιστεί! Τότε, σαν από μηχανής Θεός, πέφτει στα χεριά σου ένα περιοδικό υγείας, με ένα αφιέρωμα σε μια διακεκριμένη ψυχολόγο. Αποφασίζεις να την επισκεφτείς, αν και έχεις αμφιβολίες γι’ αυτή σου την απόφαση, όμως δεν έχεις πλέον άλλη λύση. Ξεκινάς μαζί της συνεδρίες με στόχο την συναισθηματική απεξάρτηση. Είσαι πολύ απογοητευμένη, πικραμένη με μηδαμινή αυτοπεποίθηση, αλλά παρ’ όλα αυτά ελπίζεις να διαψευστείς. Έχεις την ελπίδα ότι ο Ανδρέας θα κάνει τη μεγάλη έκπληξη και θα σε συναντήσει. Μετά από ένα χρόνο ψυχανάλυσης, καταφέρνεις να διαγράψεις τον Ανδρέα από το internet και από την καρδιά σου. Ο Ανδρέας δεν εμφανίστηκε ποτέ.
Φωτοπούλου Παρασκευή
Αγαπώ να διαβάζω και ειδικά Ελληνική Μυθολογία όταν έχω ελεύθερο χρόνο ασχολούμαι με την συγγραφή κειμένων.
