Αλήθεια ψάχνω καιρό πολύ να αιτιολογήσω τα αδικαιολόγητα. Πόσα βράδια έχω περάσει διερωτώμενη τα πώς και τα γιατί της συμπεριφοράς σου. Για ποιο λόγο αντιδράς έτσι; Θα μου πεις, ή μάλλον όχι, δε θα το κάνεις, γιατί δε σε ρωτάω στα ίσια. Φυσικά δε θα το ζητήσεις αυτό, θα σε έφερνε σε δύσκολη θέση κάτι τέτοιο. Ενώ αν για άλλη μια φορά σου εξομολογούμουν τι αισθάνομαι για σένα, θα μου απαντούσες: “έχεις παρεξηγήσει το μεταξύ μας”, κι εγώ…
Εγώ για άλλη μια φορά θα βουβαινόμουν. Θα έτρωγα τα μούτρα μου και θα το κατάπινα. Μέχρι την επόμενη φορά που κάποιον θα έβαζες να ρωτήσει για μένα, θεωρώντας πως δε θα το καταλάβω. Αλήθεια τώρα, πόσο κουτή με θεωρείς; Από την άλλη, όταν μου λες όλα αυτά τα ψέματα για να μη δείξεις πως νοιάζεσαι, με κάνεις και χαμογελάω με την αφέλειά σου, μα με σκυφτό κεφάλι για να μη με δεις και νοιώσεις άσχημα. Να η διαφορά μας, εγώ τη χαζομάρα της αγάπης σου θέλω να την προστατέψω όπως κι εσένα που νιώθεις ευάλωτος όταν τη δείχνεις. Ενώ εσύ απολαμβάνεις το να σου αποδεικνύω το πόσο σε αγαπάω και είμαι ερωτευμένη μαζί σου κι ας κάνεις τον δύσκολο.
Από την άλλη θα μου πεις κι εσύ με όλο σου τον εγωισμό παρατεταγμένο, “γιατί δεν πας παρακάτω αν σε κουράζω;”. Για να σου απαντήσω κι εγώ, “το δοκίμασα φιλαράκι μου αλλά δεν μου βγήκε”. Γιατί είσαι τόσο ηλίθιος, αλλά όσο και να μου το αποδεικνύεις περίτρανα, δεν παύω να γεμίζω αγάπη για σένα. Διότι μπορεί να μην ξέρεις τι στην ευχή θες, αλλά τις αποδείξεις που μου ζητάς στις προσφέρω απλόχερα. Με κάνει να νοιώθω πελαγωμένη ώρες – ώρες που δεν μπορώ να έρθω και να σου πω, “αν δε μου μιλήσεις ειλικρινά, δε φεύγεις από εδώ”. Με φοβίζει που δεν μπορώ να σου φωνάξω, “τα χρόνια περνάνε, σφίξε με δίπλα σου”. Με ενοχλεί που όσο και να μην ξέρεις τι θες, εγώ τις ρημάδες τις αποδείξεις της αγάπης μου στις δίνω. Με θυμώνει που θα πρέπει να προχωρήσω μετά από σένα, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να το κάνω.
Χριστίνα Ρογκάκου
“Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει.”
