Για ποιον μαγνήτη μου μιλάς; Άσ’ τον αυτόν επάνω στο ψυγείο. Δεν έχουμε κανέναν εμείς επάνω στο μέτωπο μας. Προσελκύουμε τους λάθους ανθρώπους επειδή πέφτουμε επάνω τους, δίχως να τους φιλτράρουμε πρώτα. Η ανάγκη μας να αγαπηθούμε απεγνωσμένα μας κάνει πιο ευάλωτους. Ίσως και κάποιες δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις, μας οδηγούν να ψάχνουμε το σωτήρα μας. Στην ουσία, κοιτάμε να γατζωθούμε από κάποιον, πιστεύοντας πως βρήκαμε τον ιδανικό σύντροφο. Δίχως δυστυχώς, να αφήσουμε χρόνο να τον γνωρίσουμε πρώτα.
Εμάς μας ενδιαφέρει μόνο πως επιτέλους είμαστε σε μία σχέση. Επιπόλαια κίνηση, μα αυτό θέλουμε. Και αν στην πορεία μας βγει πως είναι ένα ακόμα λάθος μας, θα ρίξουμε την ευθύνη στο ότι έχουμε μαγνήτη και τραβάμε όλους τους περίεργους. (για να μην το γράψω διαφορετικά). Το ότι εμείς έχουμε απωθημένα, χαμηλή αυτοπεποίθηση, ίσως ζούμε και μια ζωή που δε μας γεμίζει, δεν περνάει καν από το νου μας.
Μα αν δεν αγαπήσουμε πρώτα τον εαυτό μας, εάν δε μείνουμε μόνοι μας να βάλουμε τις προτεραιότητες μας στη σωστή σειρά, πώς θα μπορέσουμε να βρούμε κάποιον να μας αγαπήσει; Η δίψα μας να έχουμε έναν σύντροφο σαφώς και θα μας οδηγήσει σε λάθος επιλογές. Ας ηρεμήσουμε λίγο. Ας ψάξουμε μέσα μας τι είναι αυτό που μας θλίβει. Ας δουλέψουμε με εμάς. Ας αρχίσουμε από την αρχή, φεύγοντας από ό,τι μας χαλάει την ψυχολογία. Όταν βρούμε τον εαυτό μας, τότε και το υπογράφω, θα βρεθεί και ο κατάλληλος.
Και ξέρεις γιατί; Γιατί δε θα ξανακάνεις έκπτωση στα θέλω σου. Θα πιστέψεις στη δύναμή σου. Θα πατήσεις στα πόδια σου και μετά θα έρθουν όλα δίχως να το καταλάβεις. Τα όμορφα ξεκινούν όταν η δική σου αισιοδοξία θα πλημμυρίζει το μέσα σου. Εκεί θα δεις πόσα άξιζες και αξίζεις. Κανένας μαγνήτης δε σου έφταιγε, παρά μόνο ο εαυτός σου.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι’ αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
