Αγκαλιά με το ασυνήθιστο

Μέσα σε μια πλάνη θα στριμώξω τον ταξιδιάρικο εαυτό μου.

Να ακροβατεί αγκαλιά με το ασυνήθιστο

κι απ’ τους λυγμούς του να ξαναγεννιέται.

Να πολλαπλασιάζεται.

Κι εκείνο το φιλί… δοξάρι στα ματωμένα μου χείλη…

Μαστίγιο και ζεστασιά στις ουλές μου. 

Κυριακή ο χρόνος.

Αίνιγμα η ζωή που πάντα με θυμάται.

Maria Voulgari

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *