Λίγη χαρά κλεμμένη
Μια μέρα κοιτώντας τα πράγματα με άλλο μάτι όλα θα μοιάζουν διαφορετικά.
Όταν όλα περνούν και δεν υπάρχει η αγωνία, και ο πόνος, και έχεις μάθει να μη φοβάσαι να μείνεις μόνος, θα αρχίσεις να αναθεωρείς όσα νόμιζες δεδομένα. Όσα νόμιζες ότι σε πονούν. Όσα έτρεμες μην πετάξουν μακριά σου.
Άδικα χτυπιέται για κάτι που η αγάπη ή ο φόβος σου δεν κατάφερε να σε κάνει να το κρατήσεις δέσμιο. Όλα είναι θέμα μυαλού και χρόνου. Κάνεις δεν μπορεί να μείνει αν πραγματικά δεν το θέλει. Όπως κάνεις δεν μπορεί να φύγει αν δεν είναι έτοιμος να προχωρήσει. Υπέρβαση θα ήταν να συμβιβαστεί για να αισθανθείς εσύ καλά.
Θα σου πρότεινα να αφήνεις τη ζωή να σε πηγαίνει. Μην κλάψεις άλλο για τα λάθη που έκανες. Τη συγκεκριμένη στιγμή τα έβρισκες σωστά και το πιο ωραίο είναι ότι τα έζησες με πάθος γιατί έτσι πρόσταζε η καρδιά σου. Η γεύση που σου άφησαν ακόμη και τώρα που δείχνεις μετανιωμένος σε κυνηγάει.
Και σε ρωτώ λοιπόν; Μήπως καλά έπραξες; Μήπως στην τελική έμαθες να τα αγαπάς; Αν σου έλεγα να κάνεις ένα γρήγορο φλας μπακ στη ζωή σου, το ξέρω ότι αυτά τα λάθη θα σκεφτόσουν πρώτα. Μπορεί να μην το ομολογεί το στόμα σου γιατί ήταν λάθη ζωής. Το φτερούγισμα όμως της καρδιάς σου θα σου δείξει πόσο πολύτιμα ήταν για σένα.
Τώρα με ώριμη σκέψη και μίλια μακριά από όλα παραδέξου έστω στον εαυτό σου ότι όλα άξιζαν τον κόπο. Μη μετανιώνεις γιατί έτσι προστάζει η λογική και οι άλλοι. Τα λάθη είναι τελικά οι πιο σωστές στιγμές μας. Λάθος τις βλέπουν εκείνοι που δεν μπορούν να δουν μέσα από τα μάτια σου. Αν σήμερα μάθαινες ότι έχεις μια μέρα μόνο ζωής και σου έλεγαν διάλεξε μια στιγμή σου να ζήσεις, πάμε στοίχημα ότι θα επέλεγες το πιο μεγάλο σου λάθος; Ξέρεις γιατί θα το διάλεγες; Γιατί ήταν το μόνο που σου έδωσε τόση χαρά όση τίποτε άλλο.
Δε γεννήθηκες για να κρίνεις, μα για να ζεις στιγμές που θα σε κάνουν να αισθάνεσαι ζωντανός. Το μετρό σύγκρισης στο σωστό και στο λάθος καταρρίπτεται όταν προστάζει η καρδιά. Όταν μετανιώνεις για αυτά που έζησες και σβήσεις, διαγράψεις τη ζωή που έζησες.
Αλήθεια, τι αξίξει περισσότερο; Λίγη χαρά κλεμμένη από λάθος στιγμές, ή πολλή θλίψη για μια ζωή;
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
