Τα μελαγχολικά μάτια

Τα μεγάλα, εκφραστικά της μάτια, ξεγελούσαν. Πάντα γελαστά, έκρυβαν βαθιά μια μελαγχολία από τις πληγές του κόσμου της.

Έχουν δίκιο που λένε ότι βλέποντας τα μάτια ενός ανθρώπου, καταλαβαίνεις πολλά. Να βουρκώνουν με το παραμικρό, παραθέτοντας ένα πλατύ χαμόγελο στη συνέχεια, ίσα – ίσα για να σε μπερδέψουν.

Ίσα – ίσα, για να πιστέψεις ότι εκείνη είναι ευτυχισμένη, εκείνης δεν της λείπει τίποτα.

Πάει λίγος καιρός που κατόρθωσα να σπάσω το πέπλο της φαινομενικής ευτυχίας της. Ήξερα πότε αυτά τα μάτια μελαγχολούσαν και με άφηνε να το βλέπω.

Αυτά τα μάτια, φτιαγμένα από μια στόφα αλλοτινών καιρών, τόσο τρυφερά, τόσο ευαίσθητα, ένας άγνωστος “Χ” στον τρελό μας κόσμο.

Εύη Μαυρογιάννη

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *