Ο τρίτος, τρίτος ήταν εξ’ αρχής
Σε απάτησε, σε πλήγωσε, σε πόνεσε, το κατανοώ και τάσσομαι στο πλευρό σου. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, έχουμε υπάρξει στην θέση αυτού που υπέστη τα αποτελέσματα του ξεστρατίσματος του έτερου ήμισύ μας. Έτσι φωνάξαμε, κλάψαμε και τσαλαπατηθήκαμε αντικρίζοντας αυτή την προδοσία. Ρωτήσαμε τα γιατί κι ας τα ξέραμε ως επί το πλείστον βαθιά μέσα μας, ας μη γελιόμαστε. Δείγματα πάντα υπάρχουν, απλά συνήθως εθελοτυφλούμε, μην αντέχοντας να τα αντικρίσουμε κατάματα. Βλέπαμε πως κάτι δεν πήγαινε καλά με τον άνθρωπο μας και να που η αποκάλυψη της απάτης ήρθε να το επιβεβαιώσει.
Έτσι ήρθε η ώρα να καταλάβουμε και να ζητήσουμε εξηγήσεις με δάκρυα στα μάτια και οργή στην ψυχή. Εκείνος είναι λοιπόν που θα έρθει μπροστά μας για να απολογηθεί και να δικαιολογηθεί. Ενώ μετά εμείς θα ρωτήσουμε: «ποια είναι, την ξέρω;». Επίτρεψέ μου όμως εδώ να υποβάλω ένσταση και μη θυμώσεις μαζί μου, απλά άκουσέ με και αν θες κρατάς ό,τι σου πω ή το πετάς!
Γιατί επιρρίπτουμε ευθύνες στο τρίτο πρόσωπο; Διότι μεταξύ μας για αυτό ρωτάς το όνομά του. Για να μάθεις ποιος ξελόγιασε την αγάπη σου και τον «ανάγκασε» να απιστήσει. Μη θυμώνεις με την ειρωνεία μου, αλλά επεξεργάσου αυτό που σου λέω. Τι πάει να πει, «του κουνήθηκε»; Δηλαδή αν ο άντρας μου με κερατώσει, δε θα κατηγορήσω αυτόν που έχει σχέση μαζί μου και με προδίδει, αλλά το τρίτο πρόσωπο και πιθανόν άγνωστό μου;
Δεν πρέπει να με αφορά αυτό, γιατί για να εμφανιστεί κάποια πόρτα θα βρήκε ανοιχτή. Μη σου πω πως σε κάποιες περιπτώσεις και αυτό θύμα της ίδιας απάτης μπορεί να υπήρξε. Αλλά εσύ δεν επιτίθεσαι στο έτερόν σου ήμισυ, μα στον άλλον. Φυσικά και δε θα προσπαθήσω να σου κάνω μαθήματα αξιοπρεπούς αντίδρασης, ο έρωτας τυφλώνει τους ανθρώπους. Μα το ζήτημα είναι όταν ξαναβρίσκουμε το φως μας να αναγνωρίζουμε τον αίτιο.
Γιατί ο τρίτος, τρίτος ήταν εξαρχής, οι πρωταγωνιστές είναι το ζήτημα.