Σκουπίδια
Τον έρωτα που σου ζητώ
τον έχεις πια πουλήσει
στα αζήτητα για μια τιμή μηδαμινή.
Μόνο τυφλός θα τον αγόραζε,
κι αν τον άγγιζε,
θα τον πετούσε στα σκουπίδια,
αφού συναίσθημα δε θα’ βρισκε.
Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης
Μπορεί επίσης να σας αρέσει
Απύθμενη ψυχή
Μαύρος βυθός απέραντος Η απύθμενη ψυχή παλλόμενη να γεννά την ζωή Εδώ όπου σιγούν οι αιθέρες και δονούνται οι ευχές Και τα όνειρα η διάσπαση...
Οι περαστικοί
Είχα συνηθίσει να βλέπω τα πρόσωπα των ανθρώπων. Σε τρένα, σταθμούς, δρόμους, μαγαζιά, ανθρώπινες εκφράσεις κάθε είδους τραβούσαν το βλέμμα μου. Γέλιο, κλάμα, σοβαρότητα, άγχος,...