Τον έρωτα που σου ζητώ
τον έχεις πια πουλήσει
στα αζήτητα για μια τιμή μηδαμινή.
Μόνο τυφλός θα τον αγόραζε,
κι αν τον άγγιζε,
θα τον πετούσε στα σκουπίδια,
αφού συναίσθημα δε θα’ βρισκε.
Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης
Σκουπίδια
You may also like
Τα σύμπαντα και τα αστέρια, σε πήραν από τα χέρια μου. Έπεφτε η αυλαία μας, κι ό,τι ήταν δεδομένο, το αγκάλιασε η […]
Μια ιδιωτική σιωπή σε ένα κρεβάτι επάνω. Μυστικά πολλά και κρατημένα για μια άλλη ζωή. Κάποτε μαζί ίσως υπάρξουμε και κάθε […]
Διστακτικό φιλί, το βράδυ της σιωπής. Τα χείλη σου, με γεύση πικραμύγδαλο. Σιωπή γλυκιά, μ’ακόμη ένα διστακτικό φιλί. Αγκάλιαζες το σώμα μου, […]
Μια αλλαγή, σε πιστεύω ακλόνητα, σε σκέψεις και σε πάθη. Ανάταση ζητάς. Ανάσταση στο σπίτι, ανάβεις το κερί. Ας φωτιστεί η ψυχή, […]