(Anti)social Media
Μέσα «κοινωνικής» δικτύωσης ονομάστηκαν από τους δημιουργούς τους, παρ’ όλο που θα έπρεπε να πάρουν τον τίτλο των μέσων απομόνωσης, κατάθλιψης και ψευδαίσθησης. Η παραπλάνηση που δημιουργεί ο τίτλος στους χρήστες τους αποτελεί μια μικρογραφία του περιεχομένου τους, που περισσότερο με συνέλευση σε ζούγκλα ανήμερων θηρίων μοιάζει παρά με οργανωμένη κοινωνία. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως τεκές για Likes, follows και comments. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με οποιονδήποτε άλλο όρο αρκεί να μην περιέχει εκείνος το συνθετικό «κοινωνικό».
Από μικρή ηλικία τα παιδιά στις μέρες μας ενημερώνονται για την ύπαρξή των social media και ως νέα μέλη μυούνται σταδιακά στο σύστημα αυτό περνώντας αρχικά από μία διαδικασία «προσαρμογής». Παρατηρώντας άλλοτε τους συνομηλίκους τους και άλλοτε μεγαλύτερους ανθρώπους από τον κοινωνικό τους περίγυρο, εθίζονται στην καταμέτρηση των Likes, στο βομβαρδισμό των σχολίων και στα πρότυπα Kyle Jenner, Cristiano Ronaldo ανάλογα με το φύλο. Η αύξηση των followers γίνεται αυτοσκοπός της επιφανειακής ζωής που διαγράφεται στον ορίζοντα, για παιδιά που ακόμα δεν έχουν αναπτύξει πλήρως το σύνολο των ικανοτήτων τους.
Με τη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών μετέωρη και εγκαταλελειμμένη στα πλοκάμια της τεχνολογίας, η ωραιοπάθεια κερδίζει έδαφος από τη συγκέντρωση σε αρετές και δεξιότητες που αποκτώνται με τη συνεχή διερεύνηση του κόσμου και την ουσιαστική επαφή με άλλους ανθρώπους, αποσπώντας την προσοχή των παιδιών από σημαντικά για τη ζωή τους ζητήματα. Τα ίδια, ανίκανα να αντιδράσουν στη διαπόμπευση και την υποβάθμιση των αξιών τους, που συντελείται μέρα με τη μέρα, εθίζονται ολοένα και περισσότερο στο ναρκωτικό που ακούει στο όνομα διαδίκτυο, το οποίο σαν ιός χωρίς αντίδοτο εξαπλώνεται, προσβάλλοντας παιδιά κάθε ηλικίας.
Στη διείσδυση αυτή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συντελεί και ο σκανδαλοθηρικός τύπος ο οποίος υποθάλποντας οικονομικά συμφέροντα, κάτι που τα παιδιά δυσκολεύονται να αντιληφθούν, εκθειάζει ορισμένα άτομα για κάποια έμφυτα χαρακτηριστικά που είναι αδύνατο αλλά και ανούσιο να αποκτήσουμε όλοι, δημιουργώντας άλλοτε πρότυπα ομορφιάς και άλλοτε πρότυπα συμπεριφοράς, με τα οποία «οφείλουμε» να συμβαδίζουμε και εν τέλει συμβαδίζουμε, αφού με τη συνεχή διαφήμιση αυτά περνούν στο υποσυνείδητο του καταναλωτικού κοινού. Άμεση απόρροια της τυφλής εμπιστοσύνης στα πρότυπα ομορφιάς αποτελούν ρατσιστικές συμπεριφορές απέναντι σε άτομα που δεν υπακούν σε αυτά ενώ διαθέτουν πολυτιμότερες αρετές, πιο ουσιαστικές που τους επιτρέπουν να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους και να κοιτάξουν κατάματα το μέλλον τους, πιστεύοντας στις δυνάμεις τους. Οι υπόλοιποι πολλές φορές προσκολλημένοι στις επιταγές των καιρών, αδιαφορούν για την καλλιέργεια της ψυχής τους, μένοντας πάντα σε ρηχούς προβληματισμούς και ανεπεξέργαστες σκέψεις που τους υπαγορεύουν τα σημεία των καιρών.
Με λύπη διαπιστώνω ότι με την πρόοδο των τεχνολογικών επιτευγμάτων φαινόμαστε όλο και πιο «λίγοι» και «μικροί» μπροστά τους. Δυστυχώς η πρόοδος της τεχνολογίας συνεπάγεται έλλειψη ωριμότητας, καθώς αδυνατώντας να τη δαμάσουμε και να γίνουμε κύριοί της, γινόμαστε φανταχτεροί δούλοι της. Κοιτάμε το φαίνεσθαι, αδιαφορώντας για το είναι και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να παρουσιάσουμε τη γεμάτη ψεγάδια και αδιέξοδα καθημερινότητά μας, ως την ιδανική για να ζηλέψει ο διπλανός μας.
Έλενα Μυστακίδη
