Ρωτάς πού είμαι;
Ρωτάς πού είμαι;
Μα εκεί που με άφησες!
Και ας έχω χαθεί πια,
σε έναν άλλον κόσμο, πιο άγριο.
Πάντα όμως είμαι εδώ.
Θα με βλέπεις.
Όπου και να βρίσκεσαι.
Θα είμαι συνέχεια μπροστά σου.
Δίπλα σου. Γύρω σου.
Θα σου χαμογελώ.
Τι και αν δε μιλάμε;
Σε όποιο σώμα και να
δίνεις το κορμί σου,
το όνομά μου θα ψιθυρίζεις.
Κι εγώ πάλι θα εμφανίζομαι
μπροστά σου.
Δίχως λογική, θα με βλέπεις
να ξεπροβάλλω εκεί ανάμεσα
στις αργές ανάσες σας.
Ξέρεις γιατί;
Επειδή εσύ με καλείς συνεχώς.
Άραγε, τι άχρωμες αγκαλιές
σου δώσανε και δεν μπόρεσες
να με βγάλεις από μέσα σου;
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
